ΠΡΟΣΟΧΗ: ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟΥΣ ΚΛΟΟΥΝ.
Φίλτατοι επιστημονολάτρεις, νέρντουλες και λοιποί μονόχνωτοι αγάμητοι,
καλώς ορίσατε στο τρίτο άρθρο άχρηστων γνώσεων και αντισεξουαλικών αναλύσεων! Για σήμερα, αποφάσισα να απομακρυνθώ από τις επιστήμες και τα παρεμφερή θέματα (χρειάζεται που και που) και να ασχοληθώ με κάτι εντελώς διαφορετικό (όχι, δεν πρόκειται να γράψω κοινωνικοπολιτικό άρθρο με αιχμές για όλους, ο καθένας στο είδος του κι ο Ξηρόκαρπος στο φλέημ).
Θέμα μας λοιπόν οι κλόουν κι ο φόβος που, σχεδόν παράλογα, δημιουργούν σε πολλούς. Ας αρχίσουμε με μια προσωπική άποψη: ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΤΟΥΣ ΚΛΟΟΥΝΣ (όπως μάλλον κι εσύ). Από μικρό παιδί δεν τους γούσταρα, πολύ πριν δω "Το Αυτό" ή μάθω για τον Πόγκο τον Κλόουν. Ο λόγος; Πάντα έβρισκα ύποπτη την παιδαριώδη και σχεδόν ηλίθια χαρά τους, και σίγουρα δε μου άρεσε η ιδέα να βρίσκομαι κοντά σε έναν περίεργο μαλάκα με έντονο μέηκ-απ και υπερτονισμένα χαρακτηριστικά. Στη συνέχεια, σε αυτή την φυσική απέχθεια προστέθηκαν συνειρμοί με παιδόφιλους δολοφόνους, τέρατα με μυτερά κίτρινα δόντια και εθισμένων μισάνθρωπων, με αποτέλεσμα μια γενικευμένη αντιπάθεια προς ο,τιδήποτε σχετίζεται με κλόουν. Ας δούμε όμως ορισμένα παραδείγματα:
1. Pogo the Clown (aka John Wayne Gacy)
It's rape time!
Τι γίνεται αν ένας αρρωστημένος βιαστής και δολοφόνων ανήλικων αγοριών ντυθεί κλόουν και αρχίσει να συμμετέχει σε παιδικά πάρτυ (όχι, δεν είναι υπόθεση από b-movie των 80's); Αυτή ήταν η περίπτωση του J.W. Gacy, ο οποίος κατάφερε ακόμα και σήμερα να αποτελεί την επιτομή του σατανικού κλόουν, καθώς βίασε, σκότωσε και έθαψε στα θεμέλια του σπιτιού του περισσότερα από 25 θύματα. Αυτοδίδακτος κλόουν, του άρεσε να επιμελείται μόνος του το μέηκ-απ και τα κουστούμια του, με αρκετά ανατριχιαστικά αποτελέσματα (μα είναι δυνατόν, ποιος μαλάκας θα άφηνε αυτό το πράμα με τα παιδιά του;)
"Έλα να σου δείξω τη μαγική Κλοουνοσπηλιά!"
2. Pennywise (Το Αυτό)
Κοίτα αυτό το γαμημένο πράμα. ΑΠΛΑ ΚΟΙΤΑ ΤΟ.
Δεν υπάρχουν πολλοί που να μην γνωρίζουν το περίφημο κλοουνόμορφο τερατούργημα του μετρ του τρόμου, Στήβεν Κινγκ. Κόψιμο χεριών μικρού παιδιού: Check. Μεταμόρφωση στους χειρότερους σου φόβους: Check. Δημιουργία ρεαλιστικών ψευδαισθήσεων: Check. Μυτερά, σουβλερά, εμετικά κίτρινα δόντια: Check. Αν όλα αυτά τα ντύσεις με κουστούμι κλόουν και τα κάνεις ταινία, έχεις το "The It" (και άπειρο υλικό για όλους τους μελλοντικούς σου εφιάλτες). Ακόμα να αγαπάς τους κλόουνς (you psycho fuck), μετά από αυτό τίποτα δε θα είναι ξανά το ίδιο (trust me, έκανα 3 μέρες να κοιμηθώ όταν το είδα πρώτη φορά).
Δε με πιστεύετε; Πάρτε ένα δείγμα (μη το δείτε πριν πάτε για ύπνο).
3. Τζόκερ
"You know how I got these scars?"
Ο περίφημος αιώνιος αντίπαλος του Μπάτμαν, ένας αντι-ήρωας ο οποίος έχει γίνει πια πασίγνωστος στο ευρύ κοινό, ιδίως με τις αντίστοιχες ταινίες όπου ενσαρκώθηκε από τους Τζακ Νίκολσον και Χηθ Λέτζερ. Μπορεί να μην προκαλεί την άμεση φρίκη και τρόμο όπως οι 2 προηγούμενοι, όμως η αγάπη του για την χαοτική καταστροφή και ο βαθύς κυνισμός του προς όλα και όλους, σε συνδυασμό με μία γκροτέσκα κι ατημέλητη εμφάνιση παρακμιακού κλόουν δεν ενισχύουν ακριβώς την ήδη πληγμένη εικόνα των κλόουν. (για περισσότερα για το σύμπαν του Μπάτμαν, ανατρέξτε εδώ. )
Αυτό το γέλιο είναι απλά αρρωστημένο.
Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω.
Μέρος του σύμπαντος των Simpsons (το οποίο φημίζεται για τους ανατρεπτικούς του χαρακτήρες), ο Κράστι ο κλόουν είναι τρομερά αγαπητός σε όλα τα παιδιά για τα αστεία του κόλπα και το χιούμορ του (ήθελα να ξέρω ποια παιδιά θα γελούσαν με κάτι τέτοιο). Μόλις όμως οι κάμερες σβήσουν, μια εντελώς διαφορετική προσωπικότητα αποκαλύπτεται (όπως συμβαίνει με πολλούς κλόουν στην πραγματικότητα): ένας καταπτοημένος, τσακισμένος από τη ζωή καταθλιπτικός, εθισμένος στον τζόγο, στο αλκοόλ, στο κάπνισμα και στα αντικαταθλιπτικά, που δε διστάζει να σπαταλά όλα τα τα χρήματα σε άχρηστα πράματα και πορνό ή να τα χάνει σε στοιχήματα (αυτή η διπροσωπία σε βάζει σε αρκετές περίεργες σκέψεις για τους κλόουν που βλέπεις σε παιδότοπους και παιδικά πάρτυ).
O Kράστυ τραγουδάει για τον έρπη.
Από κει και πέρα, υπάρχουν αναρίθμητα ακόμη παραδείγματα σε όλους τους χώρους, φανταστικά ή αληθινά, που συνεχίζουν να δίνουν τροφή στην απέχθεια των περισσότερων για τους κλόουν (με αποτέλεσμα η τρίχα να γίνεται τριχιά και τον όρο "κλοουνοφοβία" [culrophobia] να έχει μπει στα ψυχιατρικά βιβλία). Ας δούμε κάποια από τη μεγάλη οθόνη:
H χαριτωμένη κούκλα εγγαστρίμυθου από το Dead Silence.
Λες και δε μας έφταναν όλες οι υπόλοιπες.
O oρεσίβιος δολοφόνος από το House of 1000 corpses.
"Ε, νομίζω πως κάπου πήραμε λάθος στροφή."
O κλόουν-ζόμπι από το Zombieland.
BRAINS!
To ψυχασθενικό τρίο από το Clownhouse.
Τι καλύτερο από 3 κλόουν-δολοφόνους κι ένα παιδί με κλοουνοφοβία;
Kαι βέβαια, η περίφημη σκηνή με το παιχνίδι-κλόουν από το Poltergeist:
Στην επόμενη σκηνή: "I wanna fly high high with you baby!" ♪♫
Κλείνοντας, αν είσαι ακόμα εδώ (χαρά στο κουράγιο σου), σου αφεριώνω το παρακάτω μελαγχολικό τραγουδάκι, μαζί με το ανάλογο vintage βίντεο:
H χαρά του κλοουνοφοβικού.
Συμπέρασμα; ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΠΟΥΣΤΗ ΚΛΟΟΥΝ. Και να μην ξεχνάτε, μπορείτε απλά να ρωτήσετε για ό,τι άχρηστη πληροφορία θέλετε στα σχόλια και εγώ με χαρά (και χριστοπαναγίες) θα αφιερώσω λίγη ώρα από το ασφυκτικό μου ωράριο (αυνανισμού και φυτοζωισμού) για να σας απαντήσω. Αυτά από μένα για την ώρα.
