Βαριέμαι να ξαναλέω τα ίδια για το Χάρο με τα κοκάλινα αρχίδια και τα ποιήματα και τις βαρκάδες στον Αχέροντα, οπότε όσοι δεν έχετε διαβάσει τα προηγούμενα επεισόδια, εδώ πρώτα:
(Ναι, αυτά είναι links. Πατήστε πάνω τους.)
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 2
Ψάξτε πάλι για το χαζό το λάθος και βάλτε και το rainymood για ατμόσφαιρα και χιπστεριά.
http://www.rainymood.com/
ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Επεισόδιο 3
Ο βροντερός ήχος που παρήγαγε η σύγκρουση του κορμιού του Χάηνριχ με το δάπεδο γέμισε ολοκληρωτικά το σκοτεινό και ήσυχο δωμάτιο αντηχόμενος στους τοίχους και διασκορπιζόμενος μέσω της διάχυσης.
Άλλοι δύο τύποι με μάσκες που έμοιαζαν με πρόσωπα χωρίς όμως χαρακτηριστικά, αλλά μόνο σαν σκέτο ανθρώπινο δέρμα, μπήκαν μέσα στο δωμάτιο προκαλώντας διακροτήματα με το ασύγχρονο αλλά σχεδόν πανομοιότυπο βηματισμό των αρβυλών τους. Η αυτοπεποίθηση τους και η ηχηρή τους προσωπικότητα φάνταζαν να υπερκαλύπτουν την ένταση των ήχων μέσα στη γαλήνη του κοντινού παρελθόντος.
Ο ένας εκ των δυο "Απρόσωπων" τύπων, είχε σκαλισμένη στη μάσκα του μια τριχωτή πούτσα+αρχίδια με μια τεχνική σαν απαλό υδατογράφημα στην περιοχή της μύτης, ενώ ο άλλος είχε ένα μουνί με βραζιλιάνικο ξύρισμα στην περιοχή του στόματος.
Οι μάσκες τους είχαν μόνο μια τρύπα στο αριστερό και στο δεξί μάτι αντίστοιχα, για να βλέπουν.
-"Χαχα! Κοίτα να δεις! Λιποθύμησε ο μαλάκας ε; Πωπωω! Πέτυχε το σχέδιο!", αναφώνησε με ειρωνικό και σχεδόν προσποιητό τόνο ο Απρόσωπος με τη μουνί στη μούρη.
-"Σκάσε μαλάκα και βοήθα να τον μεταφέρουμε μέχρι τ΄αμάξι!", είπε ο τύπος με την πούτσα+αρχίδια στη μούρη χαμηλόφωνα. Η φωνή του έμοιαζε με φωνή γυναίκας, αλλά η μάσκα, το κοντό μαλλί, τα ρούχα και το ανάστημα δεν πρόδιδαν την αλήθεια.
-"Ηρεμία τέκνα μου. Πάνω απ΄όλα να είστε μονιασμένα!", είπε ο τύπος με τη ροζ μάσκα με μια μπάσα φωνή που προκάλεσε ένα, μη αντιληπτό από τους μασκοφόρους τύπους, ρίγος στον Χάηνριχ! Τότε, ο τύπος αυτός, ανασήκωσε λιγάκι τη μάσκα ίσα ίσα να αποκαλυφθεί το στόμα του και με τα κατακόκκινα βαμμένα χείλη του φίλησε τους δύο Απρόσωπους στο μέτωπο της μάσκας αφήνοντάς τους σημάδι.
Οι δυο Απρόσωποι χτυπάνε τον Χάηνριχ δυνατά με τα πόδια. Τον σαπίζουν στο ξύλο για τα καλά και τον δένουν. Ο Χάηνριχ δεν αντιδρά.
"Τι συμβαίνει εδώ πέρα; Σε ποιον ανήκει αυτή η γνώριμη φωνή;;! Αυτή η χροιά! What the fuck ρε μαλάκες...", ψέλισε ο Χάηνριχ στα εσώψυχά του, ενώ πέθαινε από τον πόνο!
"Θα συνεχίσω να προσποιούμαι τον λιπόθυμο και θα παρακολουθώ τις κινήσεις τους. Πρέπει να μάθω ποιοι είναι και που με πάνε!"
"Είμαι γνήσιος Γερμανός εγώ! Δεν καταλαβαίνω από πόνο και κακουχίες! Έχω αρχίδια ξυρισμένα σε σχήμα σβάστικας και τα τιμάω!", σκέφτηκε και η υπέρμετρη υπερηφάνεια του απάλυνε τον πόνο προσωρινά αλλά δεν επούλωσε τις πληγές.
Και ο λυρικός εσωτερικός μονόλογος του Χάηνριχ αρχήζει (εκ του ρήματος ἀρχηνάω,-ῶ):
Περιφέρεται η σάρκα μου σαν αδειανό δοχείο...
Οι μαλάκες θα με σέρνουνε μέχρι να φτάσουν Χίο.
Ατέρμονος ο δρόμος μέχρι το την άλλη άκρη...
Ακόμα δεν περάσαμε από τη Νέα Μάκρη.
Χρυσοποίκιλτες στοιβάδες έπους μου βαραίνουνε το νου
Ακατέργαστο σποράκι μίσους που υφέρπει του ναού
αναπτύσσει κλάδους, φύλλα, πλέξιγκλας και ροζ shampoo,
και καρπός κακού γεννιέται σαν απρόσωπος Cthulu.
Σαν αγρίμι που καιροσκοπεί πλάι στο θήραμά του
και ο θάνατος των γύρω σιγοπλέκει τη χαρά του,
στέκομαι ως άυλος εκδικητής των πάντων
σαν ήλιος, σαν απόκομμα παράλληλων συμπάντων.
Αρμονικές τομές των συμπαγών μου σκέψεων
εναγκαλίζονται σφικτά
με την φαυλότητα μιας επαυξημένης πραγματικότητας
και ένα παιχνίδι δίχως πέρας και αρχή
δίχως προφανείς κανόνες
διαδραματίζεται στο μεσοδιάστημα μια επαφημένης πολλαπλότητας
σαν αυτοσκοπός μια περιοδικότητας ολότελα παρωχημένης και ανόητης.
Τα 3 γαμιόλια φτάσανε στον προορισμό τους και ο Χάηνριχ συνέχισε να το παίζει λιπόθυμος παρά τα όσα πέρασε.
Το μέρος ήταν ένα τεράστιο εγκαταλελειμμένο κτίριο του οποίου η αύρα φάνταζε γνώριμη στον Χάηνριχ. Το γεγονός αυτό τον μπέρδεψε ακόμα περισσότερο. Του έκαναν εντύπωση οι απανωτές φλασιές που έτρωγε συχνά πυκνά τον τελευταίο καιρό.
"Γαμημένε Χάηνριχ θυμήσου!! Τι είναι αυτό το μέρος!;;!! αααααααα!!", σκεφτόταν νευριασμένος ο Χάηνριχ!
"Πάει... έχω γίνει η πουτάνα των χαμένων μου αναμνήσεων", ανέφερε ποιητικά ο Χάηνριχ στις σκέψεις του. Ουάου.
"Ρε μαλάκα αφηγητή, πώς στο ΜΠούτσο ξέρεις τι σκέφτομαι γαμώ τη μάνα σου;;", αναρωτήθηκε ο Χάηνριχ... για μισό.. ΤΙ ΘΕΣ ΡΕ!?
(σ.σ. ο διάλογος αυτός είναι non-canon)
Ο Χάηνριχ εισάγεται συρόμενος στο κτίριο. Οι τοίχοι βρωμούσαν μούχλα, αποξηραμένο σπέρμα και αίμα, ενώ η σκουριά καραβρόχθιζε κάθε τι σιδερένιο. Στην αποπνικτική και ζοφερή εικόνα έρχεται να προσθέσει επιπλέον γαμωμανιά η ύπαρξη αρουραίων και ιπτάμενων κατσαρίδων πλάι στα σαπισμένα και σκουλικιασμένα πτώματα ζώων και ανθρώπων. Καθόλου παραδόξως, από τα πτώματα έλειπαν όργανα όπως νεφρά κλπ. (σ.σ. ναι ρε φίλε, το έψαξα και το ξέρω)
Ανεβαίνουν τα σκαλιά και κάθε 10 βήματα συναντάνε παράθυρα χωρίς παντζούρια, προστατευμένα μόνο με συμβατικές σίτες... καθόλου έξυπνες όπως στο μπουρδέλο.
Το όλο σκηνικό είχε τσουτσουριάσει το πέος του Χάηνριχ και είχε γαμήσει την ψυχολογία του ολότελα, αλλά εκείνος βράχος!
Οι τρεις περίεργοι μασκοφόροι παρατάνε τον Χάηνριχ μπροστά από μια μεγάλη και βαριά μεταλλική πόρτα και κοντοστέκονται σα να περιμένουν κάτι.
2 λεπτά αργότερα, αργοί και σταθεροί βηματισμοί ακούγονται και όλο δυναμώνουν!
-"Φαινόμενο ντόπλερ! Ο Αρχηγός έρχεται! Γαμάει η φάση!", είπε χαζογελώντας ο τύπος με το μουνί στο πρόσωπο.
-"Βούλωσ'το ρε χοντρομαλάκα επιτέλους! Και δείξε λίγο σεβασμό!", απάντησε με την περίεργη γυναικεία φωνή ο τύπος με την πούτσα+αρχίδια στο πρόσωπο.
Και τότε ένας ηγετόμορφος τύπος με ένα μακρύ μανδύα, κουκούλα, ακουστικά Pioneer 120 ευρώ από amazon, pretty bra και μάσκα Zoro καταλαμβάνει ολοκληρωτικά τη σκηνή με την παρουσία του! Η απόκοσμη υπόσταση της ύπαρξής σου προκάλεσε ρίγη ακόμα στα μικρά πλάσματα που περιφέρονταν στο δωμάτιο και έτσι απομακρύνθηκαν τρομαγμένα και του άνοιξαν το δρόμο.
Στο δεξί κρατάει ένα πανάκριβο μπαστούνι, το οποίο και χτυπάει με δύναμη τρεις φορές και σηκώνεται κουρνιαχτός από τις σκόνες!
Με το αριστερό αρπάζει την άκρη της πόρτας και τη σέρνει για να αποκαλυφθεί το δωμάτιο... το δωμάτιο του πόνου.
Ήταν γεμάτο με ανατριχιαστικά εργαλεία βασανιστηρίων, οδοντιατρικής, γυναικολογίας και telemarketing. Πρόκειται για τον επίγειο παράδεισο κάθε ψυχάκια.
Μπαίνουν μέσα, σέρνουν τον Χάηνριχ σα σακί με σκατά και τον στήνουν στον τοίχο! Κατεβάζουν το παντελόνι του, σχίζουν το βρακί του και αρχίζουν να τον δαχτυλώνουν στο κωλαράκι!
Ο Χάηνριχ είχε φτάσει στα όριά του! Δε μπορούσε να το ανεχτεί αυτό! Ο μυστήριος τύπος όμως, βγάζει ένα περίστροφο και ακουμπάει την κρύα κάννη του στον κρόταφο του Χάηνριχ, σα να του έλεγε ότι σε περίπτωση που ξυπνήσει και αντιδράσει θα του την μπουμπουνίσει! Ο Χάηνριχ έντρομος αποφασίζει να υπομείνει το μαρτύριο.
Μια ζώνη ακούγεται να ξεκουμπώνει και να πέφτει κάτω, ενώ τα δάχτυλα αφαιρούνται από τον πρωκτό του Χάηνριχ. Ο τύπος με τη ροζ μάσκα είχε πετάξει το παλαμάρι του έξω και στόχευε διακριτικά την κωλοτρυπίδα του Χάηνριχ και ΜΠΑΜ! Εισχωρεί με όλη του τη δύναμη! Ο Χάηνριχ είναι έτοιμος να ουρλιάξει, αλλά δεν αφήνει ούτε καν τις εκφράσεις του προσώπου του να παραλλαχθούν για να μη δώσει στόχο και προσπαθεί να καταστρώσει σχέδιο για να τους γαμήσει τη μπαναΐα!
-"Καλά θυμόμουν πως έχεις γαμάτο κωλαράκι!", είπε καυλωμένος ο ροζ-μασκοφόρος ενώ του βάραγε τα κωλομάγουλα!
-"Τα λεγα εγώ!", απάντησε ο τεράστιος μυστήριος τυπάς.
-"Είσαι αρκετά ανοιχτός! Θα σου γαμάω το έντερο όσο είσαι λιπόθυμος καριολάκι!"
Μετά από 15 λεπτά, ζεστό και παχύρευστο χυσαμόλι γεμίζει την κωλάρα του Χάηνριχ (σ.σ. creampie κι έτσι). Έπειτα, τον καθίζουν σε μια καρέκλα και τον δένουν - όχι πολύ σφιχτά.
Και, τελικά, φεύγουν κλείνοντας την πόρτα:
-"GAME OVER", λέει ο μουνοπρόσωπος.
-"ΣΚΑΣΕ ΜΩΡΗ ΜΑΛΑΚΙΑ ΓΑΜΩ ΤΟ SAW!", του απάντησε ο γυναικωτός πουτσομούρης.
Μες στο μυαλό του Χάηνριχ αντηχούσαν οι λέξεις "Καλά θυμόμουν..." πολύ έντονα και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το γαμήσι του άρεσε κατά βάθος, τον έκαναν να μπερδευτεί
ακόμα περισσότερο και να χάσει την αυτοεκτίμησή του. (σ.σ. αμάν με αυτό το μπέρδεμα! μουνί έχει καταντήσει η κατάσταση! Γιατί μιλάω στον εαυτό μου;;)
Επίσης, η φωνή του γαμιά συνέχισε να του φαίνεται γνώριμη και τρομακτική. Απόγνωση καταλαμβάνει κάθε τι οικείο στο μυαλό του, αλλά δεν ηρεμεί!
Μετά από αρκετή προσπάθεια ο Χάηνριχ καταφέρνει και αποδεσμεύεται!
"ΝΑΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΜΟΥΝΙ! ΤΩΡΑ ΘΑ ΔΟΥΝ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ!"
Παρατηρεί πως δεν του αφαίρεσαν το όπλο, ούτε τη μάσκα, αλλά δεν έδωσε σημασία και άνοιξε αργά αργά την πόρτα. Αποφάσισε να εξερευνήσει το μέρος και να βρίσκει κρυψώνες.
Παντού υπήρχαν σκοτεινά άδεια δωμάτια γεμάτα εργαλεία και πτώματα σε αποσύνθεση.
Στον πάνω πάνω όροφο βλέπει αναμμένα φώτα σε ένα μεγάλο δωμάτιο! Κρυφοκοιτάει απ΄το παράθυρο για να δει τι παίζει...
Αντικρίζει το πιο αποτρόπαιο όργιο έβερ: 15 άτομα ντυμένα με περίεργες χαρούμενες αλλά συνάμα τρομακτικές αποκριάτικες στολές ξεκώλιαζαν σα να μην υπάρχει αύριο!
Ο Αρχοντοχαλίφης είχε τα πουτανάκια του να τον υπηρετούν σεξουαλικά ενώ τα σκότωνε ένα ένα άμα γούσταρε, ο Κλόουν γαμούσε ένα έμβρυο, ο Μπάτμαν με πιτζάμες ένα ιγκουάνα, ο Παπάς νεκρά μωρά, το φάντασμα τις τρύπες ανάμεσα στους πλίνθους του κτιρίου, ο Σίλβερ Σέρφερ πτώματα τουλάχιστον 3 μηνών και τέρμα δεξιά οι δύο απρόσωποι έπαιρναν παρτούζα το Μπαζάνη! Ο μουνοκέφαλος του γάμαγε το γκώλο και ο άλλος, που τελικά ήταν πράγματι γυναίκα, του είχε κάνει τρύπες στο σώμα και τις γαμούσε με strap-on! Και η λίστα συνέχιζε!
Ο Χάηνριχ ξερνάει και προσπαθεί να αφαιρέσει την εικόνα από τη μνήμη του! Ειδικά αυτό με τον Μπαζάνη ήταν too much ακόμα και για τον Χάηνριχ!
Σκέφτεται να τους καθαρίσει όλους, αλλά παρατηρεί πως λείπει ο τύπος με τη ροζ μάσκα και ο μυστήριος κουκουλοφόρος και επίσης, όλοι τους κουβαλούσαν όπλα, οπότε αποφάσισε να
μην το διακινδυνεύσει. Ήθελε απλά να φύγει, όμως δε μπορούσε να επιτρέψει στον εαυτό του τέτοια δειλία!
Ανεβαίνει στον τελευταίο όροφο ελπίζοντας να αντικρίσει έναν εκ των δυο "αρχηγών" και να τον καθαρίσει επί τόπου βάζοντας σιγαστήρα στο όπλο για κάλυψη.
Ο πάνω πάνω όροφος ήταν σκοτεινός και μύριζε σκατίλας. Ήταν τουαλέτες που δεν καθαρίστηκαν ποτέ.
"Μα καλά... τουαλέτες στον τελευταίο όροφο;;", σκέφτηκε ο Χάηνριχ και είχε και δίκιο εδώ που τα λέμε.
"Σταμάτα εκεί που είσαι", ακούστηκε μια φωνή, ενώ κάποιος εισήλθε στο δωμάτιο.
Ο Χάηνριχ έτρεμε! Δε μπορούσε να κουνηθεί από το φόβο! Τι του συνέβαινε!?! Αυτή η φωνή... αυτή τη φωνή τον έκανε να ριγεί σαν απροστάτευτο παιδάκι..
Κοιτάει στα δεξιά του και βλέπει μέσα από το άνοιγμα του τοίχου σε ένα πύργο λίγο πιο μακριά απ'το κτίριο έναν ελεύθερο σκοπευτή σε θέση ετοιμότητας και στην πλάτη του νιώθει ένα όπλο να τον σπρώχνει.
"Χαχαχαχαχα είσαι πολύ αστείος Χάηνριχ! Πραγματικά πίστευες πως θα μας ξεγελάσεις παίζοντας τον λιπόθυμο;; Ας γελάσω.
Το αέριο που βρισκόταν στο δωμάτιο του μπουρδέλου ήταν μεν υπνωτικό, αλλά η ποσότητά του δεν ήταν αρκετή για να σε κοιμίσει.
Ο κόμπος που σου έκανα στην καρέκλα ήταν εύκολος να λυθεί και κάθε φύλακας έφυγε από το πόστο του. Ήθελα να δω τι θα κάνεις. Πού θα το πας! Πώς θα αντιδράσεις! Είσαι θύμα!
Έπεσες στην παγίδα μου Χάηνριχ μια φορά στο μπουρδέλο και άλλη μια τώρα! Πόσο χαμένος αισθάνεσαι; Είσαι διπλά αποτυχημένος!
Μην τολμήσεις και προσπαθήσεις να ξεφύγεις τώρα όμως. Έξω υπάρχουν ελεύθεροι σκοπευτές που σε περιμένουν."
"Ομολογώ, βέβαια, πως όταν σε πήδηξα, ενώ ήξερα πως το αισθάνεσαι και το ζεις ήταν άπειρα καυλωτικό! Θα προτιμούσα όμως να ούρλιαζες από καύλα και πόνο! Δεν παίζει να ήσουν παρθένος από κώλο έτσι;;
Σε τσαντίζω ε;; Χαχαχααχα βλακάκο! Γύρνα αν τολμάς να με αντικρίσεις! Γύρνα! Δε φοράω τη ροζ μάσκα μου, ούτε τις ζαρτιέρες. Γύρνα!
Εγώ σε ξέρω πολύ καλά! Γύρνα να με μάθεις και συ! χαχαχαχα μου αρέσει να παίζω με το παρελθόν σου και τις μνήμες σου και τα νεύρα σου. ΓΥΡΝΑ ΓΑΜΙΟΛΗ!",
μονολόγησε ο τύπος στο αυτί του Χάηνριχ και η ανάσα του βρώμαγε περίοδο!
Ο Χάηνριχ είχε ισοπεδωθεί ψυχολογικά! Είχε γουρλώσει τα μάτια, τα πόδια του έτρεμαν και το μυαλό του ήταν κενό... δεν ήθελε καν να γυρίσει... ποιος ήταν αυτός;; και γιατί ακουγόταν το νέο της Στικούδη στο background?
........to be continued.........
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 4
(Ναι, αυτά είναι links. Πατήστε πάνω τους.)
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 2
Ψάξτε πάλι για το χαζό το λάθος και βάλτε και το rainymood για ατμόσφαιρα και χιπστεριά.
http://www.rainymood.com/
ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Επεισόδιο 3
Ο βροντερός ήχος που παρήγαγε η σύγκρουση του κορμιού του Χάηνριχ με το δάπεδο γέμισε ολοκληρωτικά το σκοτεινό και ήσυχο δωμάτιο αντηχόμενος στους τοίχους και διασκορπιζόμενος μέσω της διάχυσης.
Άλλοι δύο τύποι με μάσκες που έμοιαζαν με πρόσωπα χωρίς όμως χαρακτηριστικά, αλλά μόνο σαν σκέτο ανθρώπινο δέρμα, μπήκαν μέσα στο δωμάτιο προκαλώντας διακροτήματα με το ασύγχρονο αλλά σχεδόν πανομοιότυπο βηματισμό των αρβυλών τους. Η αυτοπεποίθηση τους και η ηχηρή τους προσωπικότητα φάνταζαν να υπερκαλύπτουν την ένταση των ήχων μέσα στη γαλήνη του κοντινού παρελθόντος.
Ο ένας εκ των δυο "Απρόσωπων" τύπων, είχε σκαλισμένη στη μάσκα του μια τριχωτή πούτσα+αρχίδια με μια τεχνική σαν απαλό υδατογράφημα στην περιοχή της μύτης, ενώ ο άλλος είχε ένα μουνί με βραζιλιάνικο ξύρισμα στην περιοχή του στόματος.
Οι μάσκες τους είχαν μόνο μια τρύπα στο αριστερό και στο δεξί μάτι αντίστοιχα, για να βλέπουν.
-"Χαχα! Κοίτα να δεις! Λιποθύμησε ο μαλάκας ε; Πωπωω! Πέτυχε το σχέδιο!", αναφώνησε με ειρωνικό και σχεδόν προσποιητό τόνο ο Απρόσωπος με τη μουνί στη μούρη.
-"Σκάσε μαλάκα και βοήθα να τον μεταφέρουμε μέχρι τ΄αμάξι!", είπε ο τύπος με την πούτσα+αρχίδια στη μούρη χαμηλόφωνα. Η φωνή του έμοιαζε με φωνή γυναίκας, αλλά η μάσκα, το κοντό μαλλί, τα ρούχα και το ανάστημα δεν πρόδιδαν την αλήθεια.
-"Ηρεμία τέκνα μου. Πάνω απ΄όλα να είστε μονιασμένα!", είπε ο τύπος με τη ροζ μάσκα με μια μπάσα φωνή που προκάλεσε ένα, μη αντιληπτό από τους μασκοφόρους τύπους, ρίγος στον Χάηνριχ! Τότε, ο τύπος αυτός, ανασήκωσε λιγάκι τη μάσκα ίσα ίσα να αποκαλυφθεί το στόμα του και με τα κατακόκκινα βαμμένα χείλη του φίλησε τους δύο Απρόσωπους στο μέτωπο της μάσκας αφήνοντάς τους σημάδι.
Οι δυο Απρόσωποι χτυπάνε τον Χάηνριχ δυνατά με τα πόδια. Τον σαπίζουν στο ξύλο για τα καλά και τον δένουν. Ο Χάηνριχ δεν αντιδρά.
"Τι συμβαίνει εδώ πέρα; Σε ποιον ανήκει αυτή η γνώριμη φωνή;;! Αυτή η χροιά! What the fuck ρε μαλάκες...", ψέλισε ο Χάηνριχ στα εσώψυχά του, ενώ πέθαινε από τον πόνο!
"Θα συνεχίσω να προσποιούμαι τον λιπόθυμο και θα παρακολουθώ τις κινήσεις τους. Πρέπει να μάθω ποιοι είναι και που με πάνε!"
"Είμαι γνήσιος Γερμανός εγώ! Δεν καταλαβαίνω από πόνο και κακουχίες! Έχω αρχίδια ξυρισμένα σε σχήμα σβάστικας και τα τιμάω!", σκέφτηκε και η υπέρμετρη υπερηφάνεια του απάλυνε τον πόνο προσωρινά αλλά δεν επούλωσε τις πληγές.
Και ο λυρικός εσωτερικός μονόλογος του Χάηνριχ αρχήζει (εκ του ρήματος ἀρχηνάω,-ῶ):
Περιφέρεται η σάρκα μου σαν αδειανό δοχείο...
Οι μαλάκες θα με σέρνουνε μέχρι να φτάσουν Χίο.
Ατέρμονος ο δρόμος μέχρι το την άλλη άκρη...
Ακόμα δεν περάσαμε από τη Νέα Μάκρη.
Χρυσοποίκιλτες στοιβάδες έπους μου βαραίνουνε το νου
Ακατέργαστο σποράκι μίσους που υφέρπει του ναού
αναπτύσσει κλάδους, φύλλα, πλέξιγκλας και ροζ shampoo,
και καρπός κακού γεννιέται σαν απρόσωπος Cthulu.
Σαν αγρίμι που καιροσκοπεί πλάι στο θήραμά του
και ο θάνατος των γύρω σιγοπλέκει τη χαρά του,
στέκομαι ως άυλος εκδικητής των πάντων
σαν ήλιος, σαν απόκομμα παράλληλων συμπάντων.
Αρμονικές τομές των συμπαγών μου σκέψεων
εναγκαλίζονται σφικτά
με την φαυλότητα μιας επαυξημένης πραγματικότητας
και ένα παιχνίδι δίχως πέρας και αρχή
δίχως προφανείς κανόνες
διαδραματίζεται στο μεσοδιάστημα μια επαφημένης πολλαπλότητας
σαν αυτοσκοπός μια περιοδικότητας ολότελα παρωχημένης και ανόητης.
Τα 3 γαμιόλια φτάσανε στον προορισμό τους και ο Χάηνριχ συνέχισε να το παίζει λιπόθυμος παρά τα όσα πέρασε.
Το μέρος ήταν ένα τεράστιο εγκαταλελειμμένο κτίριο του οποίου η αύρα φάνταζε γνώριμη στον Χάηνριχ. Το γεγονός αυτό τον μπέρδεψε ακόμα περισσότερο. Του έκαναν εντύπωση οι απανωτές φλασιές που έτρωγε συχνά πυκνά τον τελευταίο καιρό.
"Γαμημένε Χάηνριχ θυμήσου!! Τι είναι αυτό το μέρος!;;!! αααααααα!!", σκεφτόταν νευριασμένος ο Χάηνριχ!
"Πάει... έχω γίνει η πουτάνα των χαμένων μου αναμνήσεων", ανέφερε ποιητικά ο Χάηνριχ στις σκέψεις του. Ουάου.
"Ρε μαλάκα αφηγητή, πώς στο ΜΠούτσο ξέρεις τι σκέφτομαι γαμώ τη μάνα σου;;", αναρωτήθηκε ο Χάηνριχ... για μισό.. ΤΙ ΘΕΣ ΡΕ!?
(σ.σ. ο διάλογος αυτός είναι non-canon)
 |
| Μια οπτική γωνία του κτιρίου. Εδώ λαμβάνει χώρο το στενό των έναστρων βιασμών. |
Ο Χάηνριχ εισάγεται συρόμενος στο κτίριο. Οι τοίχοι βρωμούσαν μούχλα, αποξηραμένο σπέρμα και αίμα, ενώ η σκουριά καραβρόχθιζε κάθε τι σιδερένιο. Στην αποπνικτική και ζοφερή εικόνα έρχεται να προσθέσει επιπλέον γαμωμανιά η ύπαρξη αρουραίων και ιπτάμενων κατσαρίδων πλάι στα σαπισμένα και σκουλικιασμένα πτώματα ζώων και ανθρώπων. Καθόλου παραδόξως, από τα πτώματα έλειπαν όργανα όπως νεφρά κλπ. (σ.σ. ναι ρε φίλε, το έψαξα και το ξέρω)
Ανεβαίνουν τα σκαλιά και κάθε 10 βήματα συναντάνε παράθυρα χωρίς παντζούρια, προστατευμένα μόνο με συμβατικές σίτες... καθόλου έξυπνες όπως στο μπουρδέλο.
Το όλο σκηνικό είχε τσουτσουριάσει το πέος του Χάηνριχ και είχε γαμήσει την ψυχολογία του ολότελα, αλλά εκείνος βράχος!
Οι τρεις περίεργοι μασκοφόροι παρατάνε τον Χάηνριχ μπροστά από μια μεγάλη και βαριά μεταλλική πόρτα και κοντοστέκονται σα να περιμένουν κάτι.
2 λεπτά αργότερα, αργοί και σταθεροί βηματισμοί ακούγονται και όλο δυναμώνουν!
-"Φαινόμενο ντόπλερ! Ο Αρχηγός έρχεται! Γαμάει η φάση!", είπε χαζογελώντας ο τύπος με το μουνί στο πρόσωπο.
-"Βούλωσ'το ρε χοντρομαλάκα επιτέλους! Και δείξε λίγο σεβασμό!", απάντησε με την περίεργη γυναικεία φωνή ο τύπος με την πούτσα+αρχίδια στο πρόσωπο.
Και τότε ένας ηγετόμορφος τύπος με ένα μακρύ μανδύα, κουκούλα, ακουστικά Pioneer 120 ευρώ από amazon, pretty bra και μάσκα Zoro καταλαμβάνει ολοκληρωτικά τη σκηνή με την παρουσία του! Η απόκοσμη υπόσταση της ύπαρξής σου προκάλεσε ρίγη ακόμα στα μικρά πλάσματα που περιφέρονταν στο δωμάτιο και έτσι απομακρύνθηκαν τρομαγμένα και του άνοιξαν το δρόμο.
Στο δεξί κρατάει ένα πανάκριβο μπαστούνι, το οποίο και χτυπάει με δύναμη τρεις φορές και σηκώνεται κουρνιαχτός από τις σκόνες!
Με το αριστερό αρπάζει την άκρη της πόρτας και τη σέρνει για να αποκαλυφθεί το δωμάτιο... το δωμάτιο του πόνου.
Ήταν γεμάτο με ανατριχιαστικά εργαλεία βασανιστηρίων, οδοντιατρικής, γυναικολογίας και telemarketing. Πρόκειται για τον επίγειο παράδεισο κάθε ψυχάκια.
 |
| Close enough... |
Μπαίνουν μέσα, σέρνουν τον Χάηνριχ σα σακί με σκατά και τον στήνουν στον τοίχο! Κατεβάζουν το παντελόνι του, σχίζουν το βρακί του και αρχίζουν να τον δαχτυλώνουν στο κωλαράκι!
Ο Χάηνριχ είχε φτάσει στα όριά του! Δε μπορούσε να το ανεχτεί αυτό! Ο μυστήριος τύπος όμως, βγάζει ένα περίστροφο και ακουμπάει την κρύα κάννη του στον κρόταφο του Χάηνριχ, σα να του έλεγε ότι σε περίπτωση που ξυπνήσει και αντιδράσει θα του την μπουμπουνίσει! Ο Χάηνριχ έντρομος αποφασίζει να υπομείνει το μαρτύριο.
Μια ζώνη ακούγεται να ξεκουμπώνει και να πέφτει κάτω, ενώ τα δάχτυλα αφαιρούνται από τον πρωκτό του Χάηνριχ. Ο τύπος με τη ροζ μάσκα είχε πετάξει το παλαμάρι του έξω και στόχευε διακριτικά την κωλοτρυπίδα του Χάηνριχ και ΜΠΑΜ! Εισχωρεί με όλη του τη δύναμη! Ο Χάηνριχ είναι έτοιμος να ουρλιάξει, αλλά δεν αφήνει ούτε καν τις εκφράσεις του προσώπου του να παραλλαχθούν για να μη δώσει στόχο και προσπαθεί να καταστρώσει σχέδιο για να τους γαμήσει τη μπαναΐα!
-"Καλά θυμόμουν πως έχεις γαμάτο κωλαράκι!", είπε καυλωμένος ο ροζ-μασκοφόρος ενώ του βάραγε τα κωλομάγουλα!
-"Τα λεγα εγώ!", απάντησε ο τεράστιος μυστήριος τυπάς.
-"Είσαι αρκετά ανοιχτός! Θα σου γαμάω το έντερο όσο είσαι λιπόθυμος καριολάκι!"
Μετά από 15 λεπτά, ζεστό και παχύρευστο χυσαμόλι γεμίζει την κωλάρα του Χάηνριχ (σ.σ. creampie κι έτσι). Έπειτα, τον καθίζουν σε μια καρέκλα και τον δένουν - όχι πολύ σφιχτά.
Και, τελικά, φεύγουν κλείνοντας την πόρτα:
-"GAME OVER", λέει ο μουνοπρόσωπος.
-"ΣΚΑΣΕ ΜΩΡΗ ΜΑΛΑΚΙΑ ΓΑΜΩ ΤΟ SAW!", του απάντησε ο γυναικωτός πουτσομούρης.
Μες στο μυαλό του Χάηνριχ αντηχούσαν οι λέξεις "Καλά θυμόμουν..." πολύ έντονα και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το γαμήσι του άρεσε κατά βάθος, τον έκαναν να μπερδευτεί
ακόμα περισσότερο και να χάσει την αυτοεκτίμησή του. (σ.σ. αμάν με αυτό το μπέρδεμα! μουνί έχει καταντήσει η κατάσταση! Γιατί μιλάω στον εαυτό μου;;)
Επίσης, η φωνή του γαμιά συνέχισε να του φαίνεται γνώριμη και τρομακτική. Απόγνωση καταλαμβάνει κάθε τι οικείο στο μυαλό του, αλλά δεν ηρεμεί!
Μετά από αρκετή προσπάθεια ο Χάηνριχ καταφέρνει και αποδεσμεύεται!
"ΝΑΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΜΟΥΝΙ! ΤΩΡΑ ΘΑ ΔΟΥΝ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ!"
Παρατηρεί πως δεν του αφαίρεσαν το όπλο, ούτε τη μάσκα, αλλά δεν έδωσε σημασία και άνοιξε αργά αργά την πόρτα. Αποφάσισε να εξερευνήσει το μέρος και να βρίσκει κρυψώνες.
Παντού υπήρχαν σκοτεινά άδεια δωμάτια γεμάτα εργαλεία και πτώματα σε αποσύνθεση.
Στον πάνω πάνω όροφο βλέπει αναμμένα φώτα σε ένα μεγάλο δωμάτιο! Κρυφοκοιτάει απ΄το παράθυρο για να δει τι παίζει...
Αντικρίζει το πιο αποτρόπαιο όργιο έβερ: 15 άτομα ντυμένα με περίεργες χαρούμενες αλλά συνάμα τρομακτικές αποκριάτικες στολές ξεκώλιαζαν σα να μην υπάρχει αύριο!
Ο Αρχοντοχαλίφης είχε τα πουτανάκια του να τον υπηρετούν σεξουαλικά ενώ τα σκότωνε ένα ένα άμα γούσταρε, ο Κλόουν γαμούσε ένα έμβρυο, ο Μπάτμαν με πιτζάμες ένα ιγκουάνα, ο Παπάς νεκρά μωρά, το φάντασμα τις τρύπες ανάμεσα στους πλίνθους του κτιρίου, ο Σίλβερ Σέρφερ πτώματα τουλάχιστον 3 μηνών και τέρμα δεξιά οι δύο απρόσωποι έπαιρναν παρτούζα το Μπαζάνη! Ο μουνοκέφαλος του γάμαγε το γκώλο και ο άλλος, που τελικά ήταν πράγματι γυναίκα, του είχε κάνει τρύπες στο σώμα και τις γαμούσε με strap-on! Και η λίστα συνέχιζε!
 |
| Ο Αρχοντοχαλίφης με τα πουτανάκια σε ασπρόμαυρο για επιπλέον retro feeling. |
Ο Χάηνριχ ξερνάει και προσπαθεί να αφαιρέσει την εικόνα από τη μνήμη του! Ειδικά αυτό με τον Μπαζάνη ήταν too much ακόμα και για τον Χάηνριχ!
Σκέφτεται να τους καθαρίσει όλους, αλλά παρατηρεί πως λείπει ο τύπος με τη ροζ μάσκα και ο μυστήριος κουκουλοφόρος και επίσης, όλοι τους κουβαλούσαν όπλα, οπότε αποφάσισε να
μην το διακινδυνεύσει. Ήθελε απλά να φύγει, όμως δε μπορούσε να επιτρέψει στον εαυτό του τέτοια δειλία!
Ανεβαίνει στον τελευταίο όροφο ελπίζοντας να αντικρίσει έναν εκ των δυο "αρχηγών" και να τον καθαρίσει επί τόπου βάζοντας σιγαστήρα στο όπλο για κάλυψη.
Ο πάνω πάνω όροφος ήταν σκοτεινός και μύριζε σκατίλας. Ήταν τουαλέτες που δεν καθαρίστηκαν ποτέ.
"Μα καλά... τουαλέτες στον τελευταίο όροφο;;", σκέφτηκε ο Χάηνριχ και είχε και δίκιο εδώ που τα λέμε.
"Σταμάτα εκεί που είσαι", ακούστηκε μια φωνή, ενώ κάποιος εισήλθε στο δωμάτιο.
Ο Χάηνριχ έτρεμε! Δε μπορούσε να κουνηθεί από το φόβο! Τι του συνέβαινε!?! Αυτή η φωνή... αυτή τη φωνή τον έκανε να ριγεί σαν απροστάτευτο παιδάκι..
Κοιτάει στα δεξιά του και βλέπει μέσα από το άνοιγμα του τοίχου σε ένα πύργο λίγο πιο μακριά απ'το κτίριο έναν ελεύθερο σκοπευτή σε θέση ετοιμότητας και στην πλάτη του νιώθει ένα όπλο να τον σπρώχνει.
 |
| Whatever ρε μαλάκες, δε βρήκα κάτι καλύτερο. |
"Χαχαχαχαχα είσαι πολύ αστείος Χάηνριχ! Πραγματικά πίστευες πως θα μας ξεγελάσεις παίζοντας τον λιπόθυμο;; Ας γελάσω.
Το αέριο που βρισκόταν στο δωμάτιο του μπουρδέλου ήταν μεν υπνωτικό, αλλά η ποσότητά του δεν ήταν αρκετή για να σε κοιμίσει.
Ο κόμπος που σου έκανα στην καρέκλα ήταν εύκολος να λυθεί και κάθε φύλακας έφυγε από το πόστο του. Ήθελα να δω τι θα κάνεις. Πού θα το πας! Πώς θα αντιδράσεις! Είσαι θύμα!
Έπεσες στην παγίδα μου Χάηνριχ μια φορά στο μπουρδέλο και άλλη μια τώρα! Πόσο χαμένος αισθάνεσαι; Είσαι διπλά αποτυχημένος!
Μην τολμήσεις και προσπαθήσεις να ξεφύγεις τώρα όμως. Έξω υπάρχουν ελεύθεροι σκοπευτές που σε περιμένουν."
"Ομολογώ, βέβαια, πως όταν σε πήδηξα, ενώ ήξερα πως το αισθάνεσαι και το ζεις ήταν άπειρα καυλωτικό! Θα προτιμούσα όμως να ούρλιαζες από καύλα και πόνο! Δεν παίζει να ήσουν παρθένος από κώλο έτσι;;
Σε τσαντίζω ε;; Χαχαχααχα βλακάκο! Γύρνα αν τολμάς να με αντικρίσεις! Γύρνα! Δε φοράω τη ροζ μάσκα μου, ούτε τις ζαρτιέρες. Γύρνα!
Εγώ σε ξέρω πολύ καλά! Γύρνα να με μάθεις και συ! χαχαχαχα μου αρέσει να παίζω με το παρελθόν σου και τις μνήμες σου και τα νεύρα σου. ΓΥΡΝΑ ΓΑΜΙΟΛΗ!",
μονολόγησε ο τύπος στο αυτί του Χάηνριχ και η ανάσα του βρώμαγε περίοδο!
Ο Χάηνριχ είχε ισοπεδωθεί ψυχολογικά! Είχε γουρλώσει τα μάτια, τα πόδια του έτρεμαν και το μυαλό του ήταν κενό... δεν ήθελε καν να γυρίσει... ποιος ήταν αυτός;; και γιατί ακουγόταν το νέο της Στικούδη στο background?
........to be continued.........
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 4
