Ανάμεσα στις άπειρες "τρυφερές" εικόνες που βλέπουμε σερφάροντας, στα γλυκά στιχάκια που κατακλύζουν τις αρχικές σελίδες των social media, από κάποια ξεχασμένη γωνιά βγήκε ένας άνθρωπος που βρήκε το θάρρος να μιλήσει για όσα νιώθει. Δε μπόρεσε να ανοίξει τη καρδιά του στο άτομο που πραγματικά ήθελε, αλλά τα λόγια του έφτασαν σε εμάς για να μπορέσουμε να αναλογιστούμε τις φορές που μας δόθηκε η ευκαιρία να πούμε όσα πρέπει αλλά δε το κάναμε ποτέ... Όσα θα έπρεπε να πούμε σε κάποιον που αγαπήσαμε πολύ αλλά δεν είμαστε πλέον μαζί του.
"Κοίτα, ξέρω πως δεν έχουμε δει ο ένας τον άλλον -ούτε καν μιλήσει εδώ που τα λέμε- για πολύ καιρό... Αλλά σκεφτόμουν πολύ τώρα τελευταία και θα ήθελα να σου πω ότι μου λείπεις... Μην το πάρεις σαν "μετάνιωσα για ότι έγινε", ή "θέλω να σε ξαναδώ". Απλά μου λείπεις. Αυτό".
"Είναι περίεργο να σκέφτομαι ότι κάποιος που ήξερα τόσο καλά είναι τώρα ένας άγνωστος. Ότι περνάνε πολλές φορές ολόκληρες μέρες χωρίς να σε σκεφτώ καθόλου".
"Τον περισσότερο καιρό επιτρέπω στον εαυτό μου να ξεχάσει, επειδή είναι πιο εύκολο. Πάντα όμως βρίσκω κάτι... Ένα παλιό γράμμα, μια ζωγραφιά με τα αρχικά μας που είχε γλιστρήσει σε ένα βιβλίο που άνοιξα μετά από πολύ καιρό. Και η συνειδητοποίηση του τι έχει χαθεί με συνθλίβει...Δεν μετανιώνω ότι έγινε, είχαμε λόγους που τελειώσαμε, και κάθε ένας από αυτούς υπάρχει ακόμα. Αλλά παλιά, τότε που όλα άρχισαν, δε χρειαζόμασταν λόγους για να κάνουμε τίποτα. Αυτό που ξεκινήσαμε απλά συνέβει..."
"Είχαμε διαφορετικά ενδιαφέροντα και στόχους, πολλές φορές τη δίναμε ο ένας στα νεύρα του άλλου. Δε χρειαζόμασταν όμως λόγο για να ερωτευθούμε. Απλά το κάναμε. Οι λόγοι ήρθαν αργότερα, και ότι συνέβει από εκεί και έπειτα περιστρέφεται γύρω τους".
"Αυτό είναι καλό. Θέλω να πω, μια μέρα μπορεί να βρω κάποιο άτομο στο οποίο δε θα χρειαστεί να πω αντίο. Αλλά ένα μέρος μου πεθύμησε απλά να αγαπώ κάποιον άλλον και να με αγαπά και αυτός. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι ελπίζω να είσαι καλά. Ελπίζω να βρεις την αγάπη που δεν μπορέσαμε να έχουμε εμείς, και ελπίζω να τη βρω κι εγώ..."
"Είναι περίεργο να σκέφτομαι ότι κάποιος που ήξερα τόσο καλά είναι τώρα ένας άγνωστος. Ότι περνάνε πολλές φορές ολόκληρες μέρες χωρίς να σε σκεφτώ καθόλου".
"Τον περισσότερο καιρό επιτρέπω στον εαυτό μου να ξεχάσει, επειδή είναι πιο εύκολο. Πάντα όμως βρίσκω κάτι... Ένα παλιό γράμμα, μια ζωγραφιά με τα αρχικά μας που είχε γλιστρήσει σε ένα βιβλίο που άνοιξα μετά από πολύ καιρό. Και η συνειδητοποίηση του τι έχει χαθεί με συνθλίβει...Δεν μετανιώνω ότι έγινε, είχαμε λόγους που τελειώσαμε, και κάθε ένας από αυτούς υπάρχει ακόμα. Αλλά παλιά, τότε που όλα άρχισαν, δε χρειαζόμασταν λόγους για να κάνουμε τίποτα. Αυτό που ξεκινήσαμε απλά συνέβει...""Είχαμε διαφορετικά ενδιαφέροντα και στόχους, πολλές φορές τη δίναμε ο ένας στα νεύρα του άλλου. Δε χρειαζόμασταν όμως λόγο για να ερωτευθούμε. Απλά το κάναμε. Οι λόγοι ήρθαν αργότερα, και ότι συνέβει από εκεί και έπειτα περιστρέφεται γύρω τους".
"Αυτό είναι καλό. Θέλω να πω, μια μέρα μπορεί να βρω κάποιο άτομο στο οποίο δε θα χρειαστεί να πω αντίο. Αλλά ένα μέρος μου πεθύμησε απλά να αγαπώ κάποιον άλλον και να με αγαπά και αυτός. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι ελπίζω να είσαι καλά. Ελπίζω να βρεις την αγάπη που δεν μπορέσαμε να έχουμε εμείς, και ελπίζω να τη βρω κι εγώ..."
"Αλλά ένα κομμάτι μου πάντα θα ελπίζει πως θα θυμάσαι πως ήμασταν πριν όλα αυτά που βάλαμε οι ίδιοι ανάμεσά μας... Και ότι θα σου λείπω κι εγώ..."
