Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Περι Elysium

ELYSIUM







H ταινία με δυο λόγια
Το 2154 ο πλανήτης Γη είναι κατεστραμμένος, με τους πλούσιους κατοίκους να έχουνε μετακομίσει στον υπερπολυτελή διαστημικό σταθμό Elysium. O πρώην κατάδικος Μαξ μολύνεται από ραδιενέργεια στο εργοστάσιο που δουλεύει κι έχει μόλις μερικές ημέρες στην διάθεση του για να μπει παράνομα στο Elysium και να θεραπευτεί. Την ίδια στιγμή εμφανίζεται αναπάντεχα στην ζωή του και μια παιδική του φίλη, η οποία δείχνει να αποφεύγει επίμονα τον έρωτα του.



SPOIL ALERT: Ο Ματ Ντέϊμον, δηλαδή ο Μαξ, με αυταπάρνηση θυσιάζεται για να σώσει το πληθυσμό της Γης από την εξαθλίωση. Παράλληλα, η καρκινοπαθής κόρη της φίλης του γιατρεύεται και όλοι οι άνθρωποι της Γης είναι πλέον ισότιμοι.





Μας άρεσε αλλά δεν μας έπεισε. Προσπάθησε, αλλά τα κενά που αποκαλύφθηκαν προς το τέλος του έργου μου θυμίζουν σουρωτήρι που κάποιος προσπάθησε να καλύψει με σάλιο. Προς υπεράσπισή μου, το Elysium μου άρεσε. Η όλη sci-fi ιστορία, ο δορυφόρος-πολυτελή-πολιτεία, η ανεπτυγμένη (σε σημείο που κάνει και τους πιο ευκολόπιστους να πλαταγίσουν αποδοκιμαστικά τα χείλη τους) νανοβιοιατρική τεχνολογία.
   Ιδίως η τελευταία, σε κάνει να απορείς για το αν υπάρχει τέτοιο μέλλον στην ανθρωπότητα. Όσο βέβαια επιμένουμε να μένουμε με τη μύτη κολλημένη στην αρχική σελίδα των social media, το βλέπω χλωμό. Τεντώνοντας λοιπόν το καμπουριασμένο μου σώμα στην καρέκλα γραφείου της ΙΚΕΑ (την οποία συναρμολόγησα χωρίς τη βοήθεια του αι-βασίλη και των μάγων ξωτικών του), συνεχίζω:
   Καταλάβαμε όλοι την αλληγορία για τη πολιτικοοικονομική πραγματικότητα. Και όταν λέω όλοι, συμπεριλαμβάνω το 12χρονο το οποίο κατάφερε –άγνωστο πως- να πείσει την αδερφή του να το φορτωθεί στο κεφάλι της και να το κουβαλήσει μαζί με την παρέα της στο κινηματογράφο. Καλέ μου Blomkamp(για τους αμύητους μιλάμε για το σκηνοθέτη), ξέρουμε ότι θες να μας ευαισθητοποιήσεις κοινωνικά. Καταλαβαίνω τη προσπάθειά σου και τη σέβομαι. Όμως ήθελα να δω μια απλή ταινία δράσης, να χαρούν τα μάτια μου καταστροφή και υπερθέαμα. Ίσως, αργότερα, μετά την τρίτη τεκίλα, να αποφάσιζα να εντρυφήσω στα βαθύτερα νοήματα της ταινίας.
   Όταν όμως ο μέσος απόφοιτος δημοτικού βγαίνει από την αίθουσα του κινηματογράφου μιλώντας για τη αδικία ανάμεσα στις τάξεις της κοινωνίας μας, κάτι δεν έχει γίνει σωστά. Άλλο να επιχειρείς να περάσεις κάποια νοήματα στο κοινό σου, άλλο να του τα τρίβεις στη μούρη μέχρι να ξεχάσει το λόγο για τον οποίο βγήκε από το σπίτι του.
   Ταυτόχρονα, δε καταλαβαίνω γιατί οι πλούσιοι (στην δική μας πραγματικότητα οι ανεπτυγμένοι λαοί) ήταν τόσο μικρόψυχοι και αγοραφοβικοί. Κράτα τους κήπους και τα σπίτια σου, σε πειράζει όμως τόσο να προσφέρεις την τεχνολογία σου για να σώσεις ανθρώπινες ζωές; Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη να υπάρχει μια κόντρα, αλλά μπορούσε να έχει χτιστεί σε καλύτερα θεμέλια.
   Για να μην μακρυγορούμε, το Elysium είναι ωραία ταινία, είτε τη δεις με παρέα, είτε με το αίσθημα, είτε μόνος σου επειδή οι κοινωνικές σου συναναστροφές συναγωνίζονται αυτές ενός γυμνοσάλιαγκα. Έχει αρχή, μέση και τέλος και δεν συμβαίνουν τα πιο παράλογα πράγματα μόνο και μόνο για να φέρουν την ανατροπή. Από την άλλη, αν η ανατροπή είναι αυτό που ψάχνει κανείς, τότε ας μη κάνει το κόπο να τη δει, και κυρίως ας μην μας τρελάνει και εμάς σχολιάζοντας για το επόμενο δεκαήμερο πόσο προβλέψιμη ήταν.

ALTERNATIVE END: Ο Μαξ ζει, θεραπεύεται και αντί να αναπρογραμματίσει το Elysium ώστε να αντιμετωπίζει όλους τους ανθρώπους ισότιμα, καταστρέφει το «κεφάλι» του φιδιού, παίρνει τη κατάσταση στα χέρια του και ξεσηκώνοντας το λαό της Γης φέρνει τη λύτρωση μέσα από αγώνα και πάλη. Ενδεικτικά, αυτό το δέυτερο σκέλος θα μπορούσε να αποτελέσει δεύτερη ταινία.


SPECIAL CREDITS TO: Kruger. Ο λατρεμένος μας Μπόικα γίνεται ψυχικά ανισόρροπος πράκτορας. Λατρεύουμε την προφορά του, τη τρέλα του και τις στιγμιαίες ευαισθησίες του. Θα μπορούσε να έχει δοθεί ωστόσο λίγη παραπάνω λεπτομέρεια στην κατασκευή του χαρακτήρα του.






Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...