Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Οι μύθοι(του βάλτου) της Λίλιθ.

Οκ. Απλά οκ.
Καταρχήν. "τι ποια"... Μου θυμίζει επικό σαρδάμ από τον μέγα Τάκη Τσουκαλά.(Βίντεο παρακάτω)
 "ε που και τι ντο δε".




Γενικά, Τάκης Τσουκαλάς, μεγάλος θεούλης. Τα λόγια είναι περιττά για τούτον τον άνθρωπο. Μεγάλες στιγμές και ατάκες έχουν συμβεί στην ελληνική τηλεόραση με τον Τάκη. Πολλά κιλά μάγκας και στην τελική... ΡΕ ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΣΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ.



Στο "θέμα" μας όμως. Αναρωτιέμαι.. έκανε σαρδάμ και έγραψε ότι να ναι ή απλά ξέχασε ένα σημείο στίξης?! Μήπως εννοούσε "τι, ποια είναι η λίλιθ"? Δε νομίζω. 
Ας περάσουμε στην εξήγηση όμως.


Η Λίλιθ είναι μυθικός θηλυκός Μεσοποτάμιος νυχτερινός δαίμονας που σχετίζεται με τον άνεμο και πιστεύεται ότι βλάπτει τα παιδιά. Στο Ταλμούδ και το Μιδράς, η Λίλιθ εμφανίζεται σαν νυχτερινός δαίμονας. Σύμφωνα με κάποια απόκρυφα κείμενα της καθολικής εκκλησίας, η Λίλιθ ήταν η πρωτόπλαστη γυναίκα και φτιάχτηκε όπως ο Αδάμ από χώμα, οπότε ήταν ίση του, σε αντίθεση με την Εύα.
Όταν ο Αδάμ προσπάθησε να την καθυποτάξει, η Λίλιθ πρόφερε το ιερότερο από τα ονόματα του Θεού και υψώθηκε στον ουρανό. Ο Αδάμ παραπονέθηκε στον Θεό, ο οποίος της έδωσε την επιλογή ή να υποταχθεί στον Αδάμ είτε να φύγει από τον Κήπο της Εδέμ και πολλά από τα παιδιά που θα κάνει να πεθαίνουν. Η Λίλιθ, για να μπορέσει να έχει ελεύθερη βούληση, διάλεξε να εγκαταλείψει τον Κήπο της Εδέμ. Έπειτα από τη φυγή της, ο Αδάμ νιώθοντας μοναξιά παρακάλεσε το Θεό και του έδωσε μια γυναίκα πιο υποτακτική, την Εύα.



Θα μπορούσες να το έχεις γκουγκλάρει και να γλιτώσω και εγώ όλη αυτήν την διαδικασία. Όπως έχω ξαναπεί, ακολουθώ τυφλά τις διαταγές που μου δίνει ο "αρχηγός" του μπλογκ, ο οποίος σύμφωνα με κάποιους είναι τρελό φασισταριό. Άντε γεια και αυτοί.
Επίσης υπήρχε μια Λίλιθ στο παιχνίδι Lineage 2. Δε θυμάμαι και πολλά πράγματα, μιας και έχουν περάσει τουλάχιστον 3 χρόνια από τότε που το σταμάτησα εντελώς. Και δε παίζει να κάτσω να γκουγκλάρω...
Για να σου λυθεί η απορία.. αυτή παρακάτω είναι η λίλιθ του lineage. 




Με έχει πιάσει μια μεγάλη βαρεμάρα όμως τώρα και λέω να πάω να παίξω ένα lolακι με τα παιδιά. Θα μου βάλουν χέρι βέβαια.(ο αρχηγός που λέγαμε) αλλά κλαην. δε μασάμε ρε. 




Μέχρι την επόμενη, ηρεμία και ξεκόλλημα από την σαπίλα.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...