Ο φίλος της στήλης, Ξηρόκαρπος, μας έστειλε τις
λέξεις κλειδιά: πρωκτολειχία, ομπτζέκτωρ, οστρακοπεοφίμωσις, μικροψώλης,
δαχτυλολάγνος.
Μπορούσες απλά να πεις «μια απ’όλα, χωρίς…», εξυπνίδη.
Μπορούσες απλά να πεις «μια απ’όλα, χωρίς…», εξυπνίδη.
Η Ρένα έριξε ένα πλάγιο βλέμμα στο τηλέφωνο. Αυτό της απάντησε
κατάμουτρα «ντριν», σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Ήταν το δεύτερο κατά σειρά. Το
πράγμα όσο πήγαινε γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρον. Οπωσδήποτε ήταν μια αλλαγή
από το συνηθισμένο καθημερινό της πρόγραμμα με χλιαρό καφέ και σειρές σε
επανάληψη. Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια ξεκόλλησε από τη μούχλα του καναπέ της, στην
οποία είχε βυθιστεί ελάχιστα λεπτά αφότου είχε ξεκολλήσει από τη μούχλα του
κρεβατιού της και κάπου μεταξύ τρίτου και πέμπτου «ντριν» έπιασε την ασύρματη
τηλεφωνική συσκευή, γνωστής εταιρίας γερμανικών συμφερόντων (κάθε φορά που
βλέπω ειδήσεις μου κολλάνε κάτι τέτοια) και επέστρεψε στη ζεστασιά της μούχλας της,
λίγο μετά το έβδομο «ντριν». «Ξαναπές το, αν τολμάς», τραμπούκισε από μέσα της
την μαύρη, λόγω χρώματος κι έρημη, λόγω έλλειψης φίλων, συσκευή. Αλλά εκείνη
απτόητη της απάντησε ένα όγδοο και τελευταίο, ηρωικό, μολωνλαβίστικο «ντριν»,
σαν γνήσιος ηλεκτρικός Λεωνίδας.
«Παρακαλώ», είπε ο θηλυκός Ξέρξης, δίχως να ανακοπεί η
κατακτητική του ορμή, με τη σέξι βραχνάδα της φωνής της να προκαλεί ταλαντώσεις
ερωτικής διέγερσης στους φορείς του τηλεφωνικού δικτύου.
«Χαίρετε», απάντησε μια
στιβαρή όσο και απαλή αντρική φωνή. «Σας τηλεφωνώ από το αντρικό περιοδικό
Ομπτζέκτωρ. Κάνουμε μια έρευνα σχετικά με τις σεξουαλικές συνήθειες των
Ελληνίδων. Θα μπορούσατε να μου διαθέσετε λίγο από το χρόνο σας;»
«Δε γαμιέται», σκέφτηκε, αλλά τελικά απάντησε: «Φυσικά», διότι ήθελε να είναι ευγενική απέναντι σε μια τόσο ωραία αντρική φωνή και γιατί δεν ήθελε να μπει στο θέμα τόσο βιαστικά.
«Δε γαμιέται», σκέφτηκε, αλλά τελικά απάντησε: «Φυσικά», διότι ήθελε να είναι ευγενική απέναντι σε μια τόσο ωραία αντρική φωνή και γιατί δεν ήθελε να μπει στο θέμα τόσο βιαστικά.
«Υπέροχα. Σας ενημερώνω
ότι η έρευνα είναι ανώνυμη, αλλά θα ήθελα να μου πείτε κάποια προσωπικά στοιχεία
σας που θα χρησιμοποιηθούν για τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων της έρευνας.
Ηλικία;»
«26»
«Οικογενειακή κατάσταση;»
«Άγαμη», απάντησε, αν και φλέρταρε για λίγο με το «αγάμητη», χωρίς παρόλα αυτά να καταφέρει να συγκρατήσει και τον αναστεναγμό που φυσιολογικά συνοδεύει τη δεύτερη απάντηση.
«Μορφωτικό επίπεδο;»
«Απόφοιτη ΑΕΙ»
«Και τώρα θα σας κάνω ορισμένες προσωπικές ερωτήσεις σχετικά με τη σεξουαλική σας ζωή. Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνατε σεξ;»
«…»
«Παρακαλώ; Με ακούτε;»
«Προσπαθώ να θυμηθώ», απάντησε το δείγμα.
«Ε, χονδρικά πείτε μου. Τον προηγούμενο μήνα; Χρόνο;»
«Ας πούμε πριν κάνα εξάμηνο…», συνθηκολόγησε η εκτροφέας των σκώρων του Κάμα-Σούτρα, καταπνίγοντας την επιθυμία να συμπληρώσει «…για να μην εκτεθούμε».
«Μάλιστα. Ας περάσουμε τώρα σε λίγο πιο προσωπικά θέματα, σχετικά με τις σεξουαλικές σας προτιμήσεις. Θα σας λέω μια σεξουαλική πρακτική και θέλω να μου λέτε στην κλίμακα από 0 μέχρι 10 πόσο σας αρέσει, με το 0 να σημαίνει καθόλου και το 10 απολύτως. Έτοιμη; Πεολειχία.»
«5», απάντησε αδίστακτα, παρότι τη σιχαινόταν. Αλλά με τίποτα δε θα επέτρεπε στον τυχαίο άγνωστο με ωραία φωνή να τη χαρακτηρίσει ξενέρωτη, έστω και νοερά.
«26»
«Οικογενειακή κατάσταση;»
«Άγαμη», απάντησε, αν και φλέρταρε για λίγο με το «αγάμητη», χωρίς παρόλα αυτά να καταφέρει να συγκρατήσει και τον αναστεναγμό που φυσιολογικά συνοδεύει τη δεύτερη απάντηση.
«Μορφωτικό επίπεδο;»
«Απόφοιτη ΑΕΙ»
«Και τώρα θα σας κάνω ορισμένες προσωπικές ερωτήσεις σχετικά με τη σεξουαλική σας ζωή. Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνατε σεξ;»
«…»
«Παρακαλώ; Με ακούτε;»
«Προσπαθώ να θυμηθώ», απάντησε το δείγμα.
«Ε, χονδρικά πείτε μου. Τον προηγούμενο μήνα; Χρόνο;»
«Ας πούμε πριν κάνα εξάμηνο…», συνθηκολόγησε η εκτροφέας των σκώρων του Κάμα-Σούτρα, καταπνίγοντας την επιθυμία να συμπληρώσει «…για να μην εκτεθούμε».
«Μάλιστα. Ας περάσουμε τώρα σε λίγο πιο προσωπικά θέματα, σχετικά με τις σεξουαλικές σας προτιμήσεις. Θα σας λέω μια σεξουαλική πρακτική και θέλω να μου λέτε στην κλίμακα από 0 μέχρι 10 πόσο σας αρέσει, με το 0 να σημαίνει καθόλου και το 10 απολύτως. Έτοιμη; Πεολειχία.»
«5», απάντησε αδίστακτα, παρότι τη σιχαινόταν. Αλλά με τίποτα δε θα επέτρεπε στον τυχαίο άγνωστο με ωραία φωνή να τη χαρακτηρίσει ξενέρωτη, έστω και νοερά.
«Πρωκτολειχία.»
«4», μαντεύοντας απλά περί τίνος πρόκειται και μόνο και μόνο επειδή της ακουγόταν πιο σιχαμερό από το προηγούμενο.
Μετά από αυτό το ξεκίνημα, η μοίρα των επόμενων -λειχιών ήταν προδιαγεγραμμένη. Φτάνοντας στο 0 η συζήτηση εκτοξεύτηκε στην επόμενη κατηγορία: «Πως θα αντιδρούσατε αν…»
«…1ον γνωρίζατε, με τη σεξουαλική έννοια πάντα, κάποιον που να είναι –πώς να το πω τώρα- αδικημένος από τη φύση;»
«Χαζός;», ρώτησε και το εννοούσε.
«Να έχει κάτι λιγότερο από το μέσο άντρα»
«Δηλαδή έναν όρχι;»
«Να είναι μικροψώλης, με συγχωρείτε για την έκφραση», «αλλά δε θα τελειώναμε ποτέ» ήθελε να πει, αλλά δεν το είπε.
«Με κατανόηση και συμπάθεια», αποκρίθηκε ο Κόφι Ανάν του ντέρτι τοκ.
«2ον αν γνωρίζατε έναν δαχτυλολάγνο;»
«Ενεργητικό ή παθητικό;» προσπάθησε να θολώσει τα νερά η σουπιά της άγνοιας.
«Πείτε μου και για τις δύο περιπτώσεις», αντεπιτέθηκε ο ιεροεξεταστής της εγκυκλοπαίδειας του σεξ.
«Με ενδιαφέρον και στις δύο περιπτώσεις, νομίζω» και εξήγησε: «Πιστεύω ότι, ως κύριο όργανο αφής, τα δάχτυλα συνεισφέρουν σημαντικά στην αποστολή αλλά και λήψη ερεθισμάτων και συνδράμουν δυναμικά στην εξερεύνηση του σώματος του ερωτικού μας συντρόφου», απάντησε όσο πιο επιστημονικά μπορούσε ο Μάρκο Πόλο της ερωτικής διέγερσης.
«Μάλιστα», είπε ο άντρας της υπόθεσης, μετά από μια σύντομη παύση, που του ήταν απαραίτητη για να χωνέψει όσα άκουσε μόλις. Στη συνέχεια ξερόβηξε, δείχνοντας ότι ετοιμάζεται για κάτι δυνατό.
«3ον αν γνωρίζατε κάποιον που να πάσχει από οστρακοπεοφίμωση;» εξαπέλυσε τη ρουκέτα του ο τηλεφωνητής της Χαμάς.
Η Ρένα ανοιγόκλεισε στόμα και μάτια με διαφορά φάσης π, για μερικά δευτερόλεπτα. Προσπάθησε να θυμηθεί αν έχει ξανακούσει τη λέξη. Αδύνατο. Προσπάθησε να καταλάβει τι μπορεί να σημαίνει. Δύσκολο. Προσπάθησε να σκεφτεί την πιο διπλωματική απάντηση. Μπίνγκο! Άμα ο δημιουργός σου ξέρει από προγραμματισμό…
«Αμήχανα», όπως ήδη ένιωθε, αλλά δεν της έφτανε αυτό. «Πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση, ιατρικά και κοινωνικά», μάντεψε, αλλά δε σταμάτησε, «που σε κάθε περίπτωση απαιτεί λεπτούς χειρισμούς», κοινοτύπησε και αποφάσισε ότι μάλλον είπε αρκετά. Όχι ως απάντηση, αλλά γενικά. Ήθελε να κλείσει. Αλλά όχι έτσι απλά. Το ηρωικό τελευταίο «ντριν» του τηλεφώνου την είχε εμπνεύσει κι ήταν έτοιμη για μια εξ ίσου ηρωική έξοδο.
«4», μαντεύοντας απλά περί τίνος πρόκειται και μόνο και μόνο επειδή της ακουγόταν πιο σιχαμερό από το προηγούμενο.
Μετά από αυτό το ξεκίνημα, η μοίρα των επόμενων -λειχιών ήταν προδιαγεγραμμένη. Φτάνοντας στο 0 η συζήτηση εκτοξεύτηκε στην επόμενη κατηγορία: «Πως θα αντιδρούσατε αν…»
«…1ον γνωρίζατε, με τη σεξουαλική έννοια πάντα, κάποιον που να είναι –πώς να το πω τώρα- αδικημένος από τη φύση;»
«Χαζός;», ρώτησε και το εννοούσε.
«Να έχει κάτι λιγότερο από το μέσο άντρα»
«Δηλαδή έναν όρχι;»
«Να είναι μικροψώλης, με συγχωρείτε για την έκφραση», «αλλά δε θα τελειώναμε ποτέ» ήθελε να πει, αλλά δεν το είπε.
«Με κατανόηση και συμπάθεια», αποκρίθηκε ο Κόφι Ανάν του ντέρτι τοκ.
«2ον αν γνωρίζατε έναν δαχτυλολάγνο;»
«Ενεργητικό ή παθητικό;» προσπάθησε να θολώσει τα νερά η σουπιά της άγνοιας.
«Πείτε μου και για τις δύο περιπτώσεις», αντεπιτέθηκε ο ιεροεξεταστής της εγκυκλοπαίδειας του σεξ.
«Με ενδιαφέρον και στις δύο περιπτώσεις, νομίζω» και εξήγησε: «Πιστεύω ότι, ως κύριο όργανο αφής, τα δάχτυλα συνεισφέρουν σημαντικά στην αποστολή αλλά και λήψη ερεθισμάτων και συνδράμουν δυναμικά στην εξερεύνηση του σώματος του ερωτικού μας συντρόφου», απάντησε όσο πιο επιστημονικά μπορούσε ο Μάρκο Πόλο της ερωτικής διέγερσης.
«Μάλιστα», είπε ο άντρας της υπόθεσης, μετά από μια σύντομη παύση, που του ήταν απαραίτητη για να χωνέψει όσα άκουσε μόλις. Στη συνέχεια ξερόβηξε, δείχνοντας ότι ετοιμάζεται για κάτι δυνατό.
«3ον αν γνωρίζατε κάποιον που να πάσχει από οστρακοπεοφίμωση;» εξαπέλυσε τη ρουκέτα του ο τηλεφωνητής της Χαμάς.
Η Ρένα ανοιγόκλεισε στόμα και μάτια με διαφορά φάσης π, για μερικά δευτερόλεπτα. Προσπάθησε να θυμηθεί αν έχει ξανακούσει τη λέξη. Αδύνατο. Προσπάθησε να καταλάβει τι μπορεί να σημαίνει. Δύσκολο. Προσπάθησε να σκεφτεί την πιο διπλωματική απάντηση. Μπίνγκο! Άμα ο δημιουργός σου ξέρει από προγραμματισμό…
«Αμήχανα», όπως ήδη ένιωθε, αλλά δεν της έφτανε αυτό. «Πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση, ιατρικά και κοινωνικά», μάντεψε, αλλά δε σταμάτησε, «που σε κάθε περίπτωση απαιτεί λεπτούς χειρισμούς», κοινοτύπησε και αποφάσισε ότι μάλλον είπε αρκετά. Όχι ως απάντηση, αλλά γενικά. Ήθελε να κλείσει. Αλλά όχι έτσι απλά. Το ηρωικό τελευταίο «ντριν» του τηλεφώνου την είχε εμπνεύσει κι ήταν έτοιμη για μια εξ ίσου ηρωική έξοδο.
«Με συγχωρείς αλλά πρέπει να κλείσω», ξεκίνησε την τακτική της
υποχώρηση.
«Μα έμειναν μερικές ερωτήσεις
ακόμα. Είναι λίγες» προσπάθησε να τη μεταπείσει ο ανακριτής, μαλακώνοντας όσο
μπορούσε τη φωνή του.
«Λυπάμαι, πρέπει να κλείσω.»
«Οκ» αποδέχτηκε την ήττα του ο Ναπολέων.
«Πάντως…»
«Ναι;»
«Χάρηκα που μιλήσαμε. Θα μου άρεσε να τα ξαναπούμε κάποια στιγμή», του πάσαρε στον κενό χώρο, θαυμάζοντας τον εαυτό της για το κουράγιο της!
«Λυπάμαι, πρέπει να κλείσω.»
«Οκ» αποδέχτηκε την ήττα του ο Ναπολέων.
«Πάντως…»
«Ναι;»
«Χάρηκα που μιλήσαμε. Θα μου άρεσε να τα ξαναπούμε κάποια στιγμή», του πάσαρε στον κενό χώρο, θαυμάζοντας τον εαυτό της για το κουράγιο της!
«Ευχαρίστως!» υποδέχτηκε
με άψογο κοντρόλ η, πλέον φανερά χαρούμενη, αντρική φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής.
Έκλεισαν κι οι δύο κοιτάζοντας ο καθένας τη συσκευή του με
ένα αμήχανο χαμόγελο. Κάποιοι μήνες, που για λόγους που δεν κατανοούσαν
βαφτίστηκαν «6», ένιωσαν μια αόρατη απειλή.
(Αν θέλετε μια ιστορία με τις δικές σας λέξεις
κλειδιά, δεν έχετε παρά να μου τις στείλετε, προφανώς. Κι όχι πολλές μαζί.
Ιστοριούλες φτιάχνω, όχι φριστάιλ.)
