Σε μια από τις ελάχιστες επισκέψεις μου στην πρωτεύουσα για
να θαυμάσω την αρχιτεκτονική των ναών μας, και υποκύπτοντας στις πιέσεις συναδέλφων
συντακτών του μπλογκ, πείσθηκα να επισκεπτώ, μαζί με τον Χάρο Βαρκάρη, την Namounaki Kounamouto, τον Schrödinger’s Cat, τον 88 και μια φίλη κουκουβάγια,
τον μουσικό χώρο Gagarin – ή όπως λέμε εμείς στην μονή τέτοια μέρη, ‘τον οίκο της απώλειας’
– στον οποίο θα εμφανίζονταν οι The Ocean,
ένα από τα καλύτερα post-metal
συγκροτήματα
κατά την ταπεινή μου γνώμη (που δεν είναι καθόλου ταπεινή, αλλά προφασίζομαι ότι
είμαι ένας από εσάς).
Γρήγορες πληροφορίες για όσους βαριέστε να γκουγκλάρετε: οι Ocean είναι
ένα συγκρότημα που δημιουργήθηκε το 2001 από τον γερμανό κιθαρίστα Robin Staps. Πήραν την τελική τους μορφή
το 2009 και πλέον αποτελούνται από τον Loïc Rossetti στα φωνητικά,
τους Robin Staps και Jonathan Nido στις κιθάρες, τον Louis Jucker στο μπάσο και τον Luc
Hess στα ντραμς. Έχουν κυκλοφορήσει 6 albums, το Fluxion to 2004, το Aeolian το 2006, το Precambrian το 2007, τα
Heliocentric/Anthropocentric το 2010 (με διαφορά επτά μηνών μεταξύ τους) και το Pelagial τον Απρίλιο του 2013.
Τη συναυλία θα άνοιγαν οι Ελβετοί Abraham (τους οποίους χάσαμε, αλλά βλέποντας
αργότερα τον τραγουδιστή τους που έμοιαζε με υβρίδιο Τζίμη Πανούση και Ζακ
Γαλιφιανάκη στο ντουέτο με τον Rossetti
δεν το μετάνιωσα και πολύ) και οι Πολωνοί Tides From Nebula (θα ασχοληθώ με αυτούς στο τέλος).
 |
| Ο τραγουδιστής των Abraham |
Λόγω υπερβολικής αυτιστικότητας
μαζεμένης σε λίγα τετραγωνικά, δεν θυμηθήκαμε να βγάλουμε φωτογραφίες παρά μόνο
στην μέση της συναυλίας, οπότε θα αρκεστείτε σε αυτές που βρήκα μέσω του Schrödinger’s.
 |
| Ο Nido σκαρφαλώνοντας στα ηχεία |
 |
Για μιάμιση ώρα, οι Ocean απέδειξαν ότι όταν μια μπάντα αγαπάει
αυτό που κάνει, τότε μπορεί να παρασύρει μαζί της τον ακροατή, ακόμα κι αν κάποιος
δεν είναι φαν του συγκεκριμένου είδους.
 |
| Λίγο θολωμένο πλάνο, αλλά έτσι είναι η τέχνη |
Από τον αεικίνητο Rossetti και τα έξι stage divings του, με αποκορύφωμα
το άλμα του από τον εξώστη του Gagarin,
από τον Nido που ανέβηκε
δυο-τρεις φορές πάνω στους ενισχυτές της σκηνής και σόλαρε αφ’ υψηλού, έως την ψύχραιμη
παρουσία (με μικρά μανιακά ξεσπάσματα) του Staps, τα πλούσια γεμίσματα του Jucker και το φρενήρες σφυροκόπημα των ντραμς από τον Hess, οι Ocean έβγαλαν τόσο
πάθος στη σκηνή μετατρέποντας τη συναυλία σε μια από τις καλύτερες του 2013. Στα
συν φυσικά και ο εξαιρετικός ήχος του Gagarin.
 |
| Κατέβασε το κωλόχερο σου ρε χριστιανέ μου... |
Η συναυλία έκλεισε με το τραγούδι The Origin of God και τον μοναχικό ήχο του σαξόφωνου
(ένα απροσδόκητο τελείωμα για metal μπάντα), κάνοντας μας να αδημονούμε για το επόμενο live τους.
ΥΓ1. H έκπληξη της βραδιάς πάντως για μένα ήταν οι Tides from Nebula: με τα instrumental, ονειρικά τους τραγούδια
που θύμιζαν God Is An Astronaut,
με κέρδισαν από την πρώτη νότα και με έβαλαν στο τριπάκι να ψάξω κι άλλα τραγούδια
τους, κάτι που έχει να μου συμβεί πολύ καιρό με νέο συγκρότημα.
ΥΓ2. Οι ειλικρινείς μου ευχαριστίες στον Varvato που μου έμαθε τους Ocean. Σου χρωστάω κι εγώ γαλακτομπούρεκο.
