Κακά τα ψέματα, ας το παραδεχτούμε, η απιστία είναι ένα σαράκι που κατατρώει όλες τις σχέσεις, είτε όταν συμβαίνει, είτε απλά και μόνο με την ιδέα της ύπαρξής της. Όλα τα ζευγάρια περνάνε σε κάποιο σημείο αυτό το πρόβλημα και συνήθως η αμφιβολία και το άγχος κάνουν πολύ περισσότερη ζημιά από όση θα έφερνε το "κέρατο" αυτό καθ'αυτό.
Κάθε σχέση που σέβεται τον εαυτό της, έχει κάποιες προϋποθέσεις ύπαρξης. Δεν χτυπάμε με ρόπαλα, δεν κλέβουμε (!), δεν το λέμε στη μαμά και κυρίως... ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΚΟΥΜΠΑΜΕ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ. Ή τουλάχιστον, αυτή είναι η γενική έννοια. Δε θα πιάσω να αναλύσω εδώ τα swing ζευγάρια, ή όσους θέλουν να πιστεύουν ότι έχουν ελεύθερη σχέση. Ειδικά για τους τελευταίους θα πω ότι συνήθως την "ελεύθερη σχέση" την διαλέγει ο ένας, ενώ ο άλλος επιλέγει να πιστέψει ότι με τον καιρό θα εξελιχθεί σε κάτι πιο σοβαρό. Εξευτελιστικό και βαρετό. Ας επανέλθω στο θέμα μου, το οποίο θα περιλάβει μόνο τις φυσιολογικές (αν μπορούν να θεωρούνται) σχέσεις.
Και εδώ θέλω να πω κάτι για να μην παρεξηγηθώ αργότερα. Ποτέ μου δεν κατάλαβα το λόγο για τον οποίο η αναφορά και μόνο της απιστίας είναι χειρότερη από το να βράζεις ζωντανά κουτάβια. Δε θέλουμε να κάνει ο σύντροφός μας σεξ με άλλα άτομα, όπως δεν θέλουμε ο κολλητός μας να πηγαίνει στο γήπεδο με άλλους; Πρακτικά, το "κέρατο" βλάπτει μόνο εφόσον κάποιος το μάθει και βλάπτει επειδή ο άλλος έπραξε γνωρίζοντας τι θα γίνει αν αποκαλυφθεί. Συνήθως δεν μας πειράζει τόσο η ιδέα ότι το άτομο που αγαπάμε προσέφερε ικανοποίηση σε κάποιον άλλον, αλλά το ότι "δεν έπρεπε να το κάνει". Εδώ αξίζει να αναφερθούν τα δύο βασικά είδη απιστίας:
Το ελεύθερο πουλί
Τίποτα. Πρακτικά το μόνο που μπορείς να κάνεις για να έχεις το κεφάλι σου απαλλαγμένο από αχρείαστες προεξοχές είναι να χωρίσεις. Το να μπεις στη διαδικασία συνεχούς ελέγχου θα σου αποφέρει τέτοιο άγχος που θα μετανιώσεις που ξεκίνησες. Η πληρωμή με το ίδιο νόμισμα πιθανότατα να μπορούσε να έχει αποτέλεσμα, καθώς βασίζεται στη λογική "μην κάνεις ότι δεν θες να σου κάνουν", εντούτοις θα σε φθείρει ψυχολογικά και θα χάσεις τον αυτοσεβασμό σου. Αν περνάτε καλά, προσπάθησε μια φορά να εξηγήσεις τους λόγους για τους οποίους αισθάνεσαι ανασφάλεια και τι πρέπει να κάνει για να έχει την εμπιστοσύνη σου. Αν δείξει ότι καταλαβαίνει απόλυτα, ψεύδεται. χωρίς καμία τύψη μάλιστα. Αν υπάρχουνε ειλικρινή συναισθήματα ανάμεσά σας θα προσπαθήσει να αλλάξει, αρκεί να συνειδητοποιήσει ότι με τη συμπεριφορά του/της θα σε χάσει. Αν ενδιαφέρεται, θα δοκιμάσει να φερθεί σωστά, αν όχι πάλι.... γιατί έμπλεξες εξ αρχής μαζί του είπαμε;
Έχω μεγάλη καρδιά
Το ζήτημα εδώ είναι πως όλες οι σχέσεις έχουν προβλήματα. Η διαφορά υπάρχει στη θέληση και στη προσπάθεια του ζευγαριού να διορθώσει ότι μπορεί. Έχοντας ως βάση ανθρωποώρες εκπαίδευσης στο τομέα "παρηγορώντας τον κολλητό", έχω καταλάβει ότι κάποια άτομα είναι απλώς ηλίθια. ΗΛΙΘΙΑ. Μπορεί να είναι ικανοί να σου ζωγραφίσουν τη γραφική παράσταση της θεωρίας της σχετικότητας (αλήθεια αυτό γίνεται; σημειώνω στο e-μπλοκάκι μου να το ψάξω και συνεχίζω) αλλά αν τους πεις το προφανές θα σε κοιτάξουν με μάτια ορθάνοιχτα και απορημένα.
Σε άλλη περίπτωση θα αντιλαμβάνονται πλήρως αυτό που τους λες, απλά δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν τίποτα για να βελτιωθούν σε κάποια ζητήματα. Την ξεροκεφαλιά και την ηλιθιότητα δεν τις νίκησε ποτέ κανείς. Ποτέ. Πολλές φορές η πιο άμεση λύση σε τέτοιο πρόβλημα, αντί να αποτελέσει ο χωρισμός, είναι η δημιουργία μας παράλληλης σχέσης, η οποία, όσο και ανολοκλήρωτη αν είναι, όσα προβλήματα και αν έχει, φαντάζει Παράδεισος γιατί συμπληρώνει τα κενά της πρώτης -μοιάζοντας σωτήρια. Μόνο ένα πράγμα μου έρχεται στην προκειμένη περίπτωση κατά νου:
Λυπάμαι που θα σε εκθέσω Τζόνι μου και ας σε εκτιμώ αφάνταστα, αλλά εδώ κάνεις ένα βασικό λάθος. Οι άνθρωποι, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να αγαπάνε πάνω από ένα άτομα, χωρίς να ξεχνούν το πρώτο όταν ερωτευθούν το δεύτερο. Στην περίπτωσή μας μάλιστα, συνήθως το άτομο που είχες δίπλα σου εξ αρχής, θα έχει ανέκαθεν μεγαλύτερη σημασία για εσένα από οτιδήποτε άλλο. Ότι και να αισθάνεσαι για κάποιον άλλον, πάντα θα το υποτιμάς περιμένοντας να βελτιωθεί η κατάσταση με τον άντρα -ή τη γυναίκα- που αποτελεί ας πούμε τη "νόμιμη σχέση".
Το πρόβλημα είναι πως όταν διψάς για νερό και πίνεις πορτοκαλάδα θα ζήσεις, αλλά ποτέ δεν θα ικανοποιήσεις τη δίψα σου απόλυτα. Το ίδιο ισχύει και στο θέμα μας. Θα το παρομοίαζα σαν να ζεις τρώγοντας μόνο γάλα σόγιας και τόφου. Δεν θα νιώσεις ποτέ πραγματικά δυνατός και χορτασμένος. Έτσι και εδώ, μπορεί να έχεις βρει τον καλύτερο άνθρωπο στον κόσμο, ωστόσο ποτέ δεν θα μπορέσεις να χωρίσεις για να είσαι μαζί του. Γιατί πάντα θα αποτελεί το δεκανίκι της πρώτης σου σχέσης.
Ως τώρα γράφω περιγράφοντας την πλευρά του κατηγορουμένου και όχι του παθόντα, γιατί θεωρώ τον δεύτερο απόλυτο υπαίτιο της κατάστασής του. Αν φτάσει κάποιος στο σημείο να βλέπει άλλη/άλλον και το "έτερον ήμισυ" δεν έχει πάρει χαμπάρι, σημαίνει πως ΚΑΠΟΙΟΣ είχε γραμμένο τον άλλον στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Δεν έχει δικαίωμα να ζητάει και τα ρέστα. Μπορεί να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο όμως αν το επιθυμεί, από τις δοκιμές που έγιναν αποδείχθηκε είναι πως είναι αρκετά ξερό για να επιζήσει.
----------
Και φυσικά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο γνωστό θέμα "παρακολούθηση". Όλοι μας έχουμε μπει στον πειρασμό να κάνουμε τον "κατάσκοπο". Και επειδή η ευχή μας να είχαμε όλον τον απαραίτητο εξοπλισμό που βλέπουμε στις ταινίες δεν πραγματοποιείται, τα ημερολόγια πλέον θεωρούνται παλιομοδίτικα και σίγουρα το να μας πιάσουν να κρυφοκοιτάμε πίσω από ένα σταντ με γυαλιά μέσα στο εμπορικό δεν είναι ότι καλύτερο, μια παραμένει η βασική πηγή των τόσο πολύτιμων και αναγκαίων πληροφοριών....
Η ανάγκη να πιάσουμε το κινητό όσο ο άλλος λείπει και να κοιτάξουμε "αθώα" τα μηνύματά και τις κλήσεις είναι συχνά επιτακτική. Το κάνουμε; Εδώ οι απόψεις διίστανται. Αν δεν κοιτάξεις, μπορεί να καταλήξεις τάρανδος. Αν είσαι ο Ρούντολφ, γίνεσαι και μικροπρεπής ψάχνοντας τα κινητά του κόσμου. Αν έχεις άδικο; Τότε καταστρέφεις κάθε στοιχείο εμπιστοσύνης που υπήρξε ποτέ. Και ξαναλέω: ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;;;;
Δυστυχώς, δεν υπάρχει σωστή απάντηση σε αυτό. Κανείς δεν μπορεί να σου επιβάλλει το πως να αντιμετωπίσεις την αμφιβολία και τη ζήλια, ούτε καν να σε καθοδηγήσει σχετικά με αυτό. Το μόνο που θέλω να επισημάνω είναι το εξής:
Από την στιγμή που μπεις στη διαδικασία να ψάξεις, η σχέση σου έχει τελειώσει.
ΓΙΑΤΙ:
Αν σε απατά θα χωρίσετε.
Αν δεν σε απατά και αποκαλύψεις την ...εχμ, έρευνά σου, το πιο πιθανό είναι να χωρίσετε. Ή αν συνεχίσετε θα στο κοπανά μέχρι ο ήλιος να δύσει στην ανατολή. Ακόμη και να σε απατήσει κάποτε, δε θα μπορείς να κάνεις τίποτα γιατί θα σου έχει βάλει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι, και μάλιστα στενό.
Αν, όπως και παραπάνω, δεν σε απατά και επιλέξεις να κρατήσεις κρυφό ότι έκανες, τότε ΕΣΥ ο ίδιος έχεις παραβεί με τρόπο αμετάκλητο κάθε είδους "συμφωνία" περί εμπιστοσύνης που είχατε κάνει ποτέ. Συνεπώς, και να μην χωρίσετε, ουσιαστικά έχετε τελειώσει.
Άρα, αν επιλέξεις να κάνεις τον Σέρλοκ Χολμς, να ξέρεις ότι το παιχνίδι το έχεις χάσει από πρώτο χέρι. Δεν ξέρω ποια οδό πρέπει να ακολουθήσεις, αλλά να θυμάσαι πως όποιον μπλέκεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι όρνιθες. Συνήθως έχω μια συμβουλή για τέτοιες περιπτώσεις:
"Κάνε την ερώτηση μόνο αν έχεις το σθένος να αντέξεις την απάντηση".
----------
Μέχρι τώρα παρουσίασα την απιστία ως κάτι απλό και καθημερινό, και το πιστεύω αυτό. Μέσα στο γάμο όμως, η απιστία μπορεί να αποτελέσει σημαντικό πρόβλημα, καθώς τίθεται και το ζήτημα "παιδιά".
Η παραπάνω εικόνα μου θυμίζει έναν κατακαημένο πατέρα πέντε παιδιών, ο οποίος είχε αμφιβολία για το κατά πόσο το μικρότερο από τα παιδιά του είναι δικό του. Έκανε υπομονή χρόνια, και όταν όλα τα παιδιά ήταν πλέον πάνω από 20 ετών και δεν υπήρχε ο κίνδυνος να υποτιμήσει κάποιο, πήρε δείγμα DNA από όλα του τα παιδιά (για να μην τραβήξει υποψίες είπε πως θα τα έστελνε για εξετάσεις που θα ήλεγχαν αν υπήρχαν γονιδιακές ασθένειες) και το έστειλε για ανάλυση. Τελικά αποδείχθηκε πως όχι μόνο το μικρότερο παιδί δεν ήταν δικό του, αλλά κανένα από τα πέντε. Τελικά έζησε όλη του τη ζωή μεγαλώνοντας τα παιδιά κάποιου άλλου -γιατί από ότι φάνηκε ο πατέρας ήταν κοινός και στα πέντε παιδιά.
Φαίνεται αρκετά κωμικό, αλλά σίγουρα ο τύπος από τύχη γλίτωσε τα πολλαπλά εμφράγματα. Η απάτη μέσα στο γάμο μπορεί να αποφέρει ολέθρια αποτελέσματα, γιατί όπως λέει ο λαός, η κατάρα είναι γαϊδάρα και γυρνάει στον αφέντη της. Επειδή η σκέψη του παιδιού σου να βρίσκει το άλλο του μισό σε ένα ετεροθαλές αδελφάκι που είχε και ποτέ δεν έμαθε για αυτό προξενεί αηδία, φαντάσου να συμβεί και στην πραγματικότητα. Δεν έχει "ΜΑ". Κρατάμε τα παντελόνια/πόδια μας κλειστά αν είμαστε παντρεμένοι για να μην μας πάρει ο διάολος.
----------
Για να κλείσω σιγά σιγά, θέλω να πω πως ένα κομμάτι μου δεν μπορεί με τίποτα να καταλάβει το πόσο βαθιά ισχυρίζονται ότι πληγώνονται οι παθούντες. Ίσως γιατί το βλέπω λογικά και έχω επιχειρήματα που υπερκαλύπτουν τα παραληρήματα που έχουν να κάνουν με την αγάπη και την αφοσίωση. Εκ των πραγμάτων, δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα βλάψουν τον άλλον απλά και μόνο για να του προξενήσουν κακό. Συνήθως έχουν τους λόγους τους, οι οποίοι τους ανάγκασαν να κάνουν ότι έκαναν. Συνήθως και οι δύο πληγώνονται όταν η σχέση φτάνει στο τέλος, ανεξάρτητα από το ποιος έφταιγε περισσότερο. Η απιστία συνήθως θεωρείται επαρκής συνθήκη για να κατηγορηθεί ο ένας, αλλά τελικά τείνω να πιστέψω πως αυτός είναι και ο πιο διαλυμένος. Θα τελειώσω με μια εικόνα που έχω στον υπολογιστή μου κάτι χρόνια, είναι κλαψιάρικη και πολύ δήθεν, αλλά νομίζω ταιριάζει για να αγγίξω τις ευαίσθητες ψυχές. Till next time, good luck.
