Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Περί αρχών by Devlin




Έτυχε χθες το μεσημέρι, ψαχουλεύοντας στο ίντερνετ χωρίς λόγο, μισοκοιμισμένος και κομμάτια απ’ την αϋπνία, να σκοντάψω σε μια κόπια του "robin hood and the monk".
 
Μπήκα στον κόπο να το διαβάσω λίγο και αντί να πέσω για ύπνο, όπως θα έκανε κάθε νορμάλ άνθρωπος, έφτιαξα καφέ και ψιλοαφοσιώθηκα..

3 ώρες μετά, αναρωτιόμουν "που στο διάολο" πήγαν οι άντρες… όχι την ατάκα που λένε οι πούστηδες και οι καριόλες, εννοώ τους άντρες με ιδανικά... με αρχές.
Ντάξει, έστω ένα γαμημένο κώδικα συμπεριφοράς, αντί του χαοτικού ηλιθιοκρατικού καθεστώτος το οποίο κυβερνά τη σημερινή αντρική κοινότητα.

Δεν γίνεται να ζεις απλά για να ζεις, απλά για να ανασαίνεις. Πρέπει να έχεις ένα σκοπό, ένα ρόλο.
Σίγουρα δεν εννοώ το ρόλο του μαλάκα, καθώς και όταν λέω ένα σκοπό, δεν εννοώ το σκοπό του να γαμήσεις ή να γαμηθείς...

Κάτι έχει πάει πολύ στραβά με τον κόσμο. Όπου και να γυρίσω να κοιτάξω βλέπω μουνόδουλους, βλέπω ψεύτες, βλέπω άτομα χωρίς αξιοπρέπεια - είτε γυναίκες είτε άντρες -, βλέπω ανθρώπους που τα προβλήματα τους περιορίζονται στο αν θα πάρουν το καινούργιο iphone ή αν θα τους κάτσει ο εβδομαδιαίος καινούργιος έρωτας.

Αναρωτιέμαι ξανά, οι σημερινοί άντρες, τα αρχίδια τα κουβαλάνε καθαρά όπως το χριστουγεννιάτικο δέντρο τις μπάλες; Διακόσμηση; Τα κουρεύουν κιόλας; Τους δίνουν σχήμα; Αυτές είναι οι έγνοιες τους;

Δεν θέλω να μπω καν στο θέμα των μουνόδουλων, γιατί αν αρχίσω τα παραδείγματα θα αρχίσουν να με κατηγορούν πάλι ότι γυρνάω στο προσωπικό… (προφανώς γιατί κανείς από αυτούς που το αναφέρουν δεν αντέχουν να δουν τη κατάντια τους στο καθρέπτη)

Απαριθμώ λοιπόν πιο κάτω, έναν κώδικα 10 βασικών κανόνων βάσει του οποίου ζω τόσα χρόνια χωρίς να το έχω πάρει και ο ίδιος χαμπάρι. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι, αλλά ας μείνουμε στα παρακάτω γι’ αρχή.


 1. Υπερασπίζεσαι δημόσια το δίκαιο ανεξαρτήτου σχέσης με το άτομο που πράττει το άδικο.

Θεωρώ απαράδεκτο, το να μην εκφράζεται κάποιος ενάντια σε μια συμπεριφορά/πράξη που προσβάλει την ηθική ή τις αξίες του.
Όσο και να στοχοποιεί κανείς τον εαυτό του, εάν ζει βάσει του τι θεωρεί δίκαιο ο ίδιος, είναι αναγκαίο/ απαραίτητο είτε με λόγια είτε με πράξεις να στέκεται ενάντια στο άτομο το οποίο παραβαίνει τον προσωπικό του κώδικα, είτε το άτομο αυτό αδιαφορεί, είτε τα λεγόμενα σου δεν τον αγγίζουν.
Μόνο και μόνο στην περίπτωση που ένας ακόμη σε ακούσει και σταθεί δίπλα σου, έχεις ήδη κάνει το πρώτο βήμα στο να γίνει αυτό το μπουρδέλο που λέγεται κόσμος, καλύτερο.
Ποτέ φυσικά μην περιμένεις να ακούσεις ένα ευχαριστώ. Όσοι είναι όμοιοι αυτού που θα ενοχληθεί από τα λεγόμενα σου, θα σταθούν υπέρ του, και θα εναντιωθούν σε σένα γιατί τους χαλάς τον μικρόκοσμο στον οποίο προτιμούν να ζουν βολεμένοι.
Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει.


2. Προτιμάς πάντα την αλήθεια από ένα ψέμα.

Μεγαλώνεις ακούγοντας ψέματα, μαθαίνεις να ζεις μέσα σε ένα ψέμα, προτιμάς το ψέμα από την πραγματική ζωή.
Η ίδια σου η μάνα σου λέει ψέματα, ο ίδιος θα πεις ψέματα στα παιδιά σου και αυτά με τη σειρά τους στα δικά τους… Σου αρέσει αυτή η αλυσίδα; Αν όχι σπάσε τη.
Οι μπαρούφες που θα πεις για να γαμήσεις μια γκόμενα, για να βγάλεις κάποιον μαλάκα, για να γίνεις το θύμα, για να γίνεις αρεστός, κάποια στιγμή θα γυρίσουν να σε δαγκώσουν στον κώλο.
Είναι μαθηματικά βέβαιο το ότι αυτός που στοχοποιείται από το ψέμα άλλου, γελάει τελευταίος.

3. Τιμάς τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου, με το να είσαι σκληρός κριτής τους.


Φυσικά αυτό δουλεύει και ανάποδα, δέχεσαι την κριτική αυτών που επέλεξες να υπάρχουν δίπλα σου, αν φυσικά αποτελούν και οι ίδιοι μέλη της μειοψηφίας αυτών που ζουν με κάποιες αρχές.
Το να χαϊδεύεις τα αυτιά των φίλων σου, των αγαπημένων σου, τους βυθίζει μέσα στον κόσμο από τον οποίο πρέπει να μάθουν να ζουν εκτός.
Κεραυνοβόλησε τους για τα λάθη τους, ενώ παράλληλα επαινείς τις σωστές τους πράξεις ακόμα και αν θεωρούνται αυτονόητες. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι σαν σκυλιά… αν δεν ακούσουν ένα "ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ" επειδή έκατσαν χωρίς να ξεστρώσουν το χαλί, δεν συνεχίζουν τη σωστή συμπεριφορά.

4. Ποτέ δεν εξαπατείς κάποιον για να του αποσπάσεις πλούτο ή υπηρεσίες.

Ποτέ δεν καταδέχτηκα να ρίξω την αξιοπρέπεια μου, τον αυτοσεβασμό μου, για να γλιτώσω χρήματα. 
Έχω πάει ο ίδιος στον ελεγκτή του μετρό, να του δηλώσω πως δεν έχω εισιτήριο γιατί έτυχε να μην κουβαλάω χρήματα μαζί μου.
Ο ένας από τους 2 ζήτησε ταυτότητα και ο δεύτερος με έδιωξε λέγοντας μου ευχαριστώ.
Ποτέ δεν προσπάθησα να εξαπατήσω τον τροχονόμο που με είδε να κάνω αναστροφή ή να περνάω με κόκκινο βραδινή ώρα. Κανένας τους δεν μου έδωσε ποτέ πρόστιμο, όλοι εκτιμούν την ειλικρίνεια.

Όταν προσπαθείς να φανείς θύμα, ας πούμε για χρήματα, αλλά πάντα είσαι έξω πίνοντας μπύρες όταν κανονίζουν τα ΙΔΙΑ άτομα στα όποια κλαίγεσαι, το μόνο που καταφέρνεις είναι το να σε λυπούνται για την έλλειψη αξιοπρέπειας σου.

5. Ποτέ δεν γίνεσαι βάρος στους γονείς σου.

Είτε κατάγεσαι από πλούσιους γονείς, ειδικά όμως αν κατάγεσαι από μικρομεσαία ή φτωχή οικογένεια. Ανήκω στο δεύτερο σκέλος της δεύτερης περίπτωσης, οπότε από μικρό παιδί γνωρίζω το τι έχει τραβήξει η οικογένεια μου, για να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα.

Σίγουρα όχι κάποιος σημαντικός με βάση την αξιοκρατία των σημερινών ξεπεσμένων ανθρώπων.
Σίγουρα όχι κάποιος γνωστός.
Σίγουρα όμως άνθρωπος.

Το να είσαι βδέλλα που ρουφάς το αίμα αυτών που σε μεγάλωσαν, ενώ είσαι σε μια ηλικία που μπορείς να σηκωθείς στα πόδια σου, και να βοηθήσεις το ίδιο σου το σπίτι, σε καθιστά στα δικά μου μάτια, τον τελευταίο των τελευταίων. Τον απατεώνα των απατεώνων. Τον ανήθικο πανίβλακα χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας (ωραία αυτή η λέξη, κρίμα που υπάρχει μόνο στα λεξικά πλέον) που δεν έχει τα αρχίδια να ζήσει, και ούτε του αξίζει η ζωή του.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν 10 ευρώ να πάνε σουπερ μάρκετ, όταν μιλούν με τους γονείς τους όμως, προσπαθούν να ναι χαμογελαστοί χρησιμοποιώντας λευκά ψέματα, για να διατηρήσουν την ηρεμία αυτών των ανθρώπων, χωρίς να τους μεταφέρουν τη κατάσταση μέσα στην οποία ζουν, χωρίς να τους μεταφέρουν περισσευούμενα βάρη τα οποία μπορεί να τους κοστίσουν ακόμα και την υγεία τους.
Πάρε παράδειγμα από αυτούς. Γίνε άνθρωπος.

6. Ποτέ δεν αποζητάς την γυναίκα που θέλει, είχε ή έχει άνθρωπος που του λες καλημέρα.

Θεωρώ ντροπή, ξεφτίλα, ξεπεσμό, ανανδρία το να προσπαθείς να γαμήσεις μια γυναίκα που είχε πάει στο κρεβάτι με έναν φίλο σου. Μια γυναίκα που ήταν με κάποιον φίλο σου, ακόμα και κάποιον που απλά λέγατε καλημέρα και ανταλλάσατε 2 κουβέντες.

Οι γυναίκες αριθμητικά υπερτερούν των αντρών στον κόσμο.
Εκεί λοιπόν πατάει το επιχείρημα του ότι υπάρχουν ΤΟΣΕΣ γυναίκες εκεί έξω, αλλά ο άνανδρος κυνηγάει αυτή που έτυχε να γνωρίσει και να έχει πιο εύκολη πρόσβαση, λόγω ενός άλλου άνδρα με τον οποίο η γυναίκα κρατούσε έναν δεσμό.

Οι δικαιολογίες που έχω ακούσει τόσα χρόνια, είναι το ίδιο ηλίθιες με τους ανθρώπους που προσπάθησαν να τις περάσουν σαν επιχειρήματα.

7. Ποτέ δεν σηκώνεις χέρι σε κάποιον πιο αδύναμο από σένα.

Φυσικά δεν αναφέρομαι σε αυτοάμυνα, αλλά και εκεί το όριο είναι η προσωπική σου ασφάλεια ή η ασφάλεια αυτού που ίσως προσπαθείς να προστατέψεις.

Το να εξευτελίσεις κάποιον που γνωρίζεις πως είσαι δυνατότερος του, απλά λειτουργεί ως μάσκα για το πόσο μικρό καυλί κουβαλάς.

Είναι προτιμότερο το να επιλέξεις να ρίξεις τον εαυτό σου, για να μην εξευτελίσεις δημόσια ένα άτομο το οποίο ζει βάσει των ανασφαλειών του, του μικροψωλισμού του. Το να του κάνεις τη χάρη να παίξεις αυτό το παιχνίδι, απλά σε κάνει το ίδιο βλάκα.

8. Ποτέ δε σκοτώνεις κάτι το οποίο δε θα φας.

Γουστάρεις να πηγαίνεις για κυνήγι; Σκότωσε αυτό το οποίο θα γυρίσεις σπίτι να μαγειρέψεις.
Όχι το ότι έπρεπε εξ αρχής να το κάνεις, μιας και είναι πιο φτηνό το να αγοράσεις κρέας, απ’ το να δίνεις λεφτά για βενζίνες/φυσίγγια

Εφόσον όμως επιλέγεις να δείχνεις στον κόσμο πόσο μικρό άντρα γέννησε η πουτάνα η μάνα σου, κάντο σωστά.

9. Να φέρεσαι στις γυναίκες όπως θα ‘θελες να φερθούν στη μάνα σου.
 
Το να εξαπατάς μια γυναίκα για να πέσει στο κρεβάτι μαζί σου, σου δίνει απλά αρκετούς πόντους αρνητικού κάρμα, για να βρει αρκετούς "επίδοξους γαμιάδες" η κόρη σου, που θα κουβαλάει τα ίδια γονίδια ηλιθιότητας με σένα...

Δεν είναι μαγκιά το να γαμάς, το να μη γαμάς τη ψυχολογία ενός ανθρώπου για να γαμήσεις όμως είναι.
Το να μην γαμάς τη δική σου ψυχολογία μπας και γαμήσεις επίσης είναι.

10. Όταν περνάς κάτι, πέρνα το μόνος σου.

Αυτός ο κανόνας είναι καθαρά προσωπικός, για να μην βρίσκεται κανείς προ εκπλήξεως.
Κανένας δεν ενδιαφέρεται να ακούσει τα προβλήματα σου… όλοι θέλουν να ακούσεις τα δικά τους.
 
Αν μοιράσεις τον κόσμο στον οποίο μιλήσεις για ότι σε πονάει-ενοχλεί στη μέση ακριβώς, θα δεις πως οι μισοί θα χαρούν για την κατάντια-στεναχώρια σου, και οι άλλοι μισοί δεν θα ενδιαφέρονται. Θα έχεις ήδη γίνει βάρος σε αυτούς. Φόρα λοιπόν ένα χαμόγελο και μην δίνεις καν δικαιώματα να σε σχολιάσουν.

11. … και τελευταίος. Μην προσπαθείς να είσαι αρεστός σε όλους.
 
Το να έχεις 50 φίλους για καφέ, είναι αυτό...50 φίλοι για καφέ, όχι φίλοι σου. Όταν προσπαθείς να τα πηγαίνεις καλά με όλους, το μόνο που καταφέρνεις είναι να βάζεις τον εαυτό σου στην αναξιοπρεπή θέση του "μπαλαντέρ"… έχουμε ένα κενό, σε ποιον να πούμε; Ε, πες στο καημένο μωρέ.

Ο κόσμος ακολουθεί ή συμπαθεί αυτούς που έχουν το θάρρος να περπατήσουν μόνοι τους ή να ρισκάρουν να γίνουν οι πιο αντιπαθείς άνθρωποι στο κόσμο. Όχι επειδή πήραν το ρίσκο, αλλά επειδή τα δικά τους ιδανικά βρίσκονται πάνω από ηλίθια πράγματα όπως οι ανθρώπινες φιλίες.

Αν θες να υπολογίζει κάποιος σε σένα, να σε θεωρεί βράχο που μπορεί να στηριχτεί και να τον θέλει στη ζωή του, πρέπει να φροντίσεις να ‘σαι σκληρός σαν βράχος και όχι μαλακός σαν ΣΚΑΤΑ..

Δεν χρειάζεται να σε συμπαθεί κανείς, απλά να σε υπολογίζει.

Όσο μεγαλώνεις θα δεις την αλήθεια των παραπάνω λέξεων.

Είπα 10 και έγραψα 11… καριέρα.




(το κείμενο ειναι του Devlin, αλλά είχαμε κάποιες τεχνικές δυσκολίες...)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...