Ηχητικά Βασανιστήρια (2)

Ναι, έβαλα ξανά την ίδια εικόνα. \m/

Καλησπέρα αντικοινωνικοί αγάμητοι, serial killers και λοιποί ενδιαφέροντες αναγνώστες μου. Με υπερηφάνεια (και ωτασπίδες) σας καλωσορίζω στο δεύτερο άρθρο της στήλης μου (ναι, αυτή είναι μόνο η αρχή, ξέρετε πόσους μεγατόνους απίστευτων δίσκων έχω βρει για να σας στοιχειώσω;)

Προτού αρχίσω, θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη τόσο από εσάς όσο κι από τον εξαίρετο συντάκτη για την αδυναμία μου να παραδώσω εγκαίρως άρθρο για 2 ολόκληρες βδομάδες. Όχι, δεν γάμησα, ούτε έκανα ναρκωτικά, ούτε με απήγαγαν οι Δρακονιανοί, απλά ήμουν άρρωστος, διοργάνωνα πάρτυ και πήγα στους Τhe Ocean (αλλά αυτό το ξέρετε ήδη) και γενικά είπα να το παίξω λίγο λάηφερ. Αλλά κυρίως βαριόμουν να γράψω, και προκειμένου να μη σας ζαλίσω τα αρχίδια με μαλακίες αποφάσισα να απέχω λιγάκι από το blog (όχι όμως και από το πληκτρολόγιο, αν δε με πιστεύετε ρωτήστε τα υπόλοιπα μέλη του blog).

ΤΑΜΠΟΥ

Θα περίμενε κανείς στην «ευρωπαϊκή» -προς το παρόν- Ελλάδα του 2013 να μην υπάρχουν θέματα ταμπού προς συζήτηση αλλά ζούμε ακόμα στο μικρό ελλαδιστάν και θα συνεχίσουμε να ζούμε εκεί  όσο και αν προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας για το αντίθετο.