Το σκοτάδι μέσα του (1)

Αθήνα, 28/7/2013 11:48

...Boiling heat, Summer stench

'Neath the black

The sky looks dead...

Ήταν γεγονός: κόντευε μεσημέρι, το καλοκαίρι είχε φτάσει για τα καλά, κι η άδεια πρωτεύουσα βρωμούσε σαν πολυκαιρισμένο ψοφίμι. Στους εγκαταλελειμένους δρόμους της, στρώσεις από κάθε λογής σκουπίδια άχνιζαν στην καυτή άσφαλτο, ενώ ο ανελέητος ήλιος του Ιουλίου πυράκτωνε την μπετονένια ζούγκλα γύρω. Όλα έμοιαζαν νεκρά, με το τυχαία διερχόμενο αμάξι ή καψαλισμένο πεζό να διαψεύδει αυτήν την εντύπωση εγκατάλειψης. Οι όψεις, οι μυρωδιές, οι ήχοι δεν άλλαζαν και πολύ από γειτονιά σε γειτονιά κι από προάστιο σε προάστιο, καθώς όλη η πόλη φαινόταν βυθισμένη σε βαριεστημένη αφασία. Όμως, κάπου στο χαοτικό κέντρο, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. 

ΗΛΙΘΙΟΙ ΦΟΒΟΙ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥΜΕ!

Λοιπόν καθυστερημένοι μου φίλοι,σήμερα θα κάνω ταξίδι στα άδυτα της ψυχοσύνθεσης του ανθρώπινου νου και θα βγάλω στη φόρα όλα αυτά τα μικρά πραγματάκια που ενίοτε γυρνάνε στο μυαλό μας και δε μας αφήνουν σε ησυχία αλλά παρόλα αυτά είμαστε τόσο μπούφοι που δε παίζει να παραδεχτούμε ούτε τα μισά από αυτά.

Κριτική: Maniac (2012)

Αγαπητοί σινεφίλ (αρχίδια σινεφίλ είστε, ψώνια, όχι πως κι εγώ είμαι καλύτερος) και μη,

Για την πρώτη (κι ελπίζω όχι τελευταία) κριτική ταινίας που γράφω (ναι, χρειάζεται που και που να γράφω και τίποτα διαφορετικό για να ξελαμπικάρω από τον κυκεώνα άσχετων κι άρχηστων γνώσεων)  επέλεξα το Maniac του Frank Khalfoun, ο οποίος επέλεξε να σκηνοθετήσει το remake μίας από τις πιο γνωστές cult ταινίες τρόμου των '80's.